vlotte thriller

In 'de regel van drie' volgen we Amy, een jonge studente die haar zus verloor bij een ongeval en en daar haar ouders die zelfmoord pleegden. Zelf heeft ze ook zelfmoordneigingen. Wanneer ze voor het eerst hoort over de regel van drie, is ze ervan overtuigd dat ze zelf ook snel zal sterven. De regel van drie is eenvoudig: drie tragedies die elkaar opvolgen.

Amy gelooft heel snel dat haar situatie onder de regel van drie valt en dat zij de volgende is. Ze raakt erdoor geobsedeerd. Je volgt Amy en leest ook dagboekfragmenten. In eerste instantie kreeg ik een chaotisch gevoel, omdat ik nog geen grip kreeg op wat me werd voorgeschoteld. Het chaotische gevoel had wel een positief effect op de ervaren spanning in het verhaal.

Vervolgens maak je als lezer kennis met een tweede meisje, Ila. Zij probeert verder te kijken dan Amy deed en gaat op zoek naar eerdere lotgevallen, maar dat is niet eenvoudig. Bij Ila had ik een andere leeservaring dan bij Amy. Je weet immers al van de regel van drie. Het verhaal voelt minder chaotisch aan en je krijgt er al wat meer grip op. Het herhalen van het regeltje van drie zorgt voor een zekere dreiging en houdt de spanning er zeker in.
Tot slot is er een derde meisje, Eve. Ook zij heeft familieleden verloren en vangt iets op over de regel van drie. Zij gaat verder waar Ila gestopt is en komt heel dichtbij.

Het plot is goed opgebouwd en houdt je nieuwsgierig. Je wilt weten hoe alles in elkaar zit en wat deze personages verbindt. Een veellezer van thrillers zul je zeker ideeën hebben. toch vond ik sommige zaken wat ongeloofwaardig. Zo moest ik serieus mijn best doen om het verhaal van Amy te accepteren, omdat zij heel vlug in de ban was van de regel van drie. Soms lijkt het erop dat de auteur bepaalde zaken sneller heeft laten verlopen, of weggelaten, net om het tempo in het verhaal te houden, terwijl ik toch net wat meer diepgang had gezien. De schrijver weet aan het einde zeker nog te verrassen.

Het concept van deze thriller is erg leuk, want “geen twee zonder drie”, zoals ze hier wel eens durven zeggen. De auteur gebruikt het idee van ongeluk dat in drieën komt in een origineel verhaal. Daarnaast weet de auteur een beklemmende sfeer te creëren in het boek en een boeiend verhaal neer te zetten. Ripley’s schrijfstijl is vlot en meeslepend, waardoor je als lezer moeilijk kunt stoppen met lezen. Kortom, een fijne en vlotte thriller.