aanrader

Erica Verlinden doet ‘s ochtends aangifte van de verdwijning van haar vriend Peter en vijfjarige zoontje Kasper. Beiden zijn de avond voordien spoorloos verdwenen, zonder aanwijsbare reden. Olivia Leroy, inspecteur bij de Cel Vermiste Personen, wordt ter plaatse geroepen. Kasper vinden ze al snel, maar hij kan hen geen informatie geven. Van Peter ontbreekt elk spoor.
Voor Olivia is dit geen gemakkelijke zaak. Er zijn nauwelijks aanknopingspunten, belangrijke details die pas iets later aan het licht komen, en mensen in het onderzoek die niet alles vertellen zorgen ervoor dat het onderzoek stroef verloopt. Bovendien raakt deze verdwijning haar persoonlijk. Hoewel geen enkel spoor een tevreden resultaat geeft, blijft Olivia vastberaden. Ze is eigenzinnig en complex, maar weet mij wel aan te spreken. Sommige situaties roepen bij Olivia onverwachte emoties op en doen haar terugdenken aan haar eigen vader, die ook plotseling verdween.

Sofie Delporte weet het verhaal en de spanning uitstekend op te bouwen. Langzaam trekt ze het touw rond de verdachtmakingen en de mogelijke pistes strakker aan, waardoor je als lezer aan het boek gekluisterd blijft. Haar schrijfstijl is toegankelijk en vlot, maar ook beschrijvend en sfeervol. Zo waan je jezelf in het bos, op zoek naar de verdwenen jongen. Een bijzondere sfeer van spanning hangt door het hele verhaal. Delporte laat maar beetje bij beetje informatie los, waardoor je nieuwsgierig blijft. En de schrijfster houdt nog enkele verrassingen achter de hand, waardoor dit verhaal zeker niet voorspelbaar is.

Soms zou je Oliva zelf willen aanspreken wanneer ze enkele keuzes maakt zonder echt rekening te houden met het team. Maar wat heeft ze een doorzettingsvermogen. Het vergt veel van Olivia om haar collega’s te overtuigen en om ze op dezelfde lijn te krijgen met haar gedachtegang. Ik ben heel erg benieuwd hoe zich dit verder zal ontwikkelen in volgende boeken.