Een moeizaam boek met een vrij goed einde.

Ted Bennerman woont in het laatste huis van een doodlopende straat, tegen het bos aan. Het is het huis waar hij met zijn ouders woonde. Hij is daar wat eenzaam, aangezien zijn dochter Lauren er niet altijd is en hij verder alleen zijn kat Olivia heeft. Nadat meermaals zijn ramen waren ingegooid na de verdwijning van een meisje, heeft hij ze dichtgetimmerd met hardboard. Daarnaast heeft hij alle spiegels weggehaald omdat hij zichzelf niet meer recht aan kon kijken. Maar wat is er eigenlijk precies gebeurd en is Ted daar wel schuldig aan?

Jee, wat een verwarrend boek was dit. Tot ongeveer de helft had ik geen idee waar het verhaal naartoe zou gaan. Natuurlijk had ik door dat Ted wat mankeerde, maar de hoofdstukken geschreven vanuit zijn dochter Lauren en kat Olivia kon ik maar moeilijk plaatsen. Regelmatig dacht ik er aan om het boek weg te leggen, maar mijn nieuwsgierigheid naar het verdwenen meisje was zo groot, dat ik door bleef lezen. Achteraf ben ik heel blij dat ik het boek niet heb weggelegd, want uiteindelijk vielen alle puzzelstukjes op zijn plek en kreeg ik de antwoorden waar ik op zat te wachten. Toch was dit niet helemaal mijn boek, al vond ik het wel goed dat er een onderwerp aangesneden werd waarover je niet vaak in boeken leest.

2,5 ster. Hier afgerond naar 3.