Gewoon weer enorm leuk!

Het verhaal & de schrijfstijl
Nadat ik deel 1 van de Harry Potter serie had gelezen was ik helemaal verkocht en wilde ik natuurlijk ook snel deel twee gaan lezen.

Het verhaal was zoals in deel 1 weer geweldig. Het was weer origineel en enorm krachtig neergezet.
Het verhaal begint zoals “gewoonlijk” weer bij de oom en tante van Harry.
In de introductie van het verhaal komen de verschillende componenten weer goed aan bod. Je voelt de pijn die Harry doormaakt omdat hij verschrikkelijk behandeld wordt door zijn familieleden. Daarentegen komt ook de humor goed naar voren bij de streken die Harry uithaalt bij zijn familie.
Maar natuurlijk is het niet compleet zonder de vriendschap tussen Harry en Ron.
Deze komt in het begin van het verhaal al goed naar voren, maar is gedurende het hele verhaal voelbaar.

Het middenstuk voelde voor mij persoonlijk een beetje traag.
Het ene moment zat er veel diepgang in en het andere moment stond het soms voor mijn gevoel een beetje stil.
Wel komt de spanning telkens terug. Ik had geen enkel vermoeden wie nu de Geheime Kamer heeft geopend en met welke reden. Dit maakte voor mij dan ook dat ik het einde van het boek misschien nog wel het beste vond van het gehele boek.

Ik vond dit gedeelte ook weer zeer gedetailleerd beschreven.
Na het lezen van ieder Harry Potter boek kijk ik ook de bijbehorende film.
In het boek is het voor mijn gevoel allemaal net wat uitgebreider, wat natuurlijk ook logisch is.
Omdat ik tijdens het lezen van boeken meestal een beeld heb van personages qua uiterlijk is het wel leuk om daarna de films te kijken zodat ik kan zien of mijn beeld in de buurt komt bij de filmpersonages.

De personages
Natuurlijk was ik ook weer helemaal fan van de personages uit dit deel.
Qua karakters is er voor mij niet zo heel veel veranderd. Ik vond de karakters in deel 1 al goed neergezet, dus voor mij zaten er in dit deel niet heel veel bijzonderheden in.
Wel vond ik de extra karakters zoals Jammerende Jenny een goede toevoeging geven aan het verhaal.
Ook was ik direct een enorme fan van Dobby. Hij had de beste bedoelingen met Harry alleen wist hij dit niet altijd even goed te brengen. Dit maakte hem erg schattig en paste hij nog beter in het verhaal.

Conclusie
In het algemeen vond ik het weer een enorm leuk, grappig en vooral spannend verhaal.
Ik kan er niets meer van maken dan ik een enorme fan ben geworden van Harry en zijn vrienden, en ik nu alweer uitkijk om deel 3 te gaan lezen.