Lezersrecensie
Wat als ... over schuldgevoel, verdriet en verwerken.
Het is zomer, de laatste zomer voordat Lena en haar vrienden aan hun laatste jaar beginnen op de middelbare school. Werken in de plaatselijke cafetaria, met haar vriendinnen praten over jongens, feestjes, volleybal, lezen en school, dat is wel zo'n beetje het leven van Lena.
Jennifer L. Armentrout (1980), afkomstig uit de Verenigde Staten, heeft met de young adult-roman 'Als morgen niet bestaat' weer een indrukwekkend exemplaar toegevoegd aan haar toch al ontzagwekkende lijst met boeken. Zoals Sarah J. Maas op de kaft van het boek schrijft: 'Prachtig, realistisch en hartverscheurend.'.
Lena's eeuwige en stiekeme crush op haar beste vriend, buurjongen Sebastian, lijkt iets te worden. Lief en leed wordt gedeeld met haar hechte vriendinnen Megan, Abbi en Dary. Het feestje van Keith lijkt één van velen, maar niets is wat het lijkt. Lena ziet Sebastian met zijn ex, wil naar huis en neemt een verkeerd besluit. Drie dagen later wordt ze wakker op de IC in het ziekenhuis. Nog onder invloed van de verdoving hoort ze flarden van herinneringen van het feestje, maar ook hoort ze haar zus vertellen dat ze een auto-ongeluk heeft gehad en de enige overlevende is. Cody, Chris, Philip en Megan zijn dood.
"Er ging een seconde voorbij, misschien twee, en toen... toen verbrijzelde ik alsof ik niets meer dan teer glas was. Er klonk een geluid dat me deed denken aan een verwond, stervend dier en het duurde even voordat ik besefte dat ik het maakte. Ik was degene die zo hard huilde dat ik niet kon ademhalen, die de adem werd benomen door de pijn die me aan alle kanten overspoelde."
Armentrout bouwt het verhaal zorgvuldig op. Het eerste deel van het boek vertelt al kabbelend over het zorgeloze leven van Lena. Toch weet de lezer door de proloog al dat er iets ernstigs staat te gebeuren, de huivering is op de achtergrond voelbaar. Juist deze gedetailleerde opbouw zorgt ervoor dat het tweede deel aangrijpend en invoelbaar is. Lena moet zich fysiek herstellen, voelt zich schuldig, sluit zich af voor haar vrienden en weet niet hoe om te gaan met haar herinneringen, haar schuldgevoel en haar verdriet. Ze heeft geen oog voor haar vrienden of familie.
"Abbi knuffelde me al even voorzichtig als Dary. 'Ik weet dat je tijd en ruimte nodig hebt,' zei ze, terwijl ze haar voorhoofd tegen mijn slaap hield. Ze sprak zo zacht dat alleen ik haar kon horen. 'Ik weet dat dit zwaar voor je is, maar dat is het ook voor ons. Vergeet dat niet. Je hebt ons momenteel nodig'. Haar stem brak en over haar schouder heen zag ik Dary haar hoofd buigen. 'En wij hebben jou nodig.'"
In deze young adult-roman laat Armentrout op indringende wijze zien hoe één besluit je leven voorgoed kan veranderen. Een aangrijpende roman die je door de ogen van een 17-jarige laat ervaren hoe onverteerbaar schuldgevoel is, hoe je jezelf helemaal gek kunt maken, hoe eenzaam verdriet kan zijn. Maar ook hoe helend vrienden en professionele hulp kunnen zijn. In rijke taal, treffende zinnen geeft Armentrout je mee: 'Leef in het nu, je weet nooit of morgen nog bestaat'.
Jennifer L. Armentrout (1980), afkomstig uit de Verenigde Staten, heeft met de young adult-roman 'Als morgen niet bestaat' weer een indrukwekkend exemplaar toegevoegd aan haar toch al ontzagwekkende lijst met boeken. Zoals Sarah J. Maas op de kaft van het boek schrijft: 'Prachtig, realistisch en hartverscheurend.'.
Lena's eeuwige en stiekeme crush op haar beste vriend, buurjongen Sebastian, lijkt iets te worden. Lief en leed wordt gedeeld met haar hechte vriendinnen Megan, Abbi en Dary. Het feestje van Keith lijkt één van velen, maar niets is wat het lijkt. Lena ziet Sebastian met zijn ex, wil naar huis en neemt een verkeerd besluit. Drie dagen later wordt ze wakker op de IC in het ziekenhuis. Nog onder invloed van de verdoving hoort ze flarden van herinneringen van het feestje, maar ook hoort ze haar zus vertellen dat ze een auto-ongeluk heeft gehad en de enige overlevende is. Cody, Chris, Philip en Megan zijn dood.
"Er ging een seconde voorbij, misschien twee, en toen... toen verbrijzelde ik alsof ik niets meer dan teer glas was. Er klonk een geluid dat me deed denken aan een verwond, stervend dier en het duurde even voordat ik besefte dat ik het maakte. Ik was degene die zo hard huilde dat ik niet kon ademhalen, die de adem werd benomen door de pijn die me aan alle kanten overspoelde."
Armentrout bouwt het verhaal zorgvuldig op. Het eerste deel van het boek vertelt al kabbelend over het zorgeloze leven van Lena. Toch weet de lezer door de proloog al dat er iets ernstigs staat te gebeuren, de huivering is op de achtergrond voelbaar. Juist deze gedetailleerde opbouw zorgt ervoor dat het tweede deel aangrijpend en invoelbaar is. Lena moet zich fysiek herstellen, voelt zich schuldig, sluit zich af voor haar vrienden en weet niet hoe om te gaan met haar herinneringen, haar schuldgevoel en haar verdriet. Ze heeft geen oog voor haar vrienden of familie.
"Abbi knuffelde me al even voorzichtig als Dary. 'Ik weet dat je tijd en ruimte nodig hebt,' zei ze, terwijl ze haar voorhoofd tegen mijn slaap hield. Ze sprak zo zacht dat alleen ik haar kon horen. 'Ik weet dat dit zwaar voor je is, maar dat is het ook voor ons. Vergeet dat niet. Je hebt ons momenteel nodig'. Haar stem brak en over haar schouder heen zag ik Dary haar hoofd buigen. 'En wij hebben jou nodig.'"
In deze young adult-roman laat Armentrout op indringende wijze zien hoe één besluit je leven voorgoed kan veranderen. Een aangrijpende roman die je door de ogen van een 17-jarige laat ervaren hoe onverteerbaar schuldgevoel is, hoe je jezelf helemaal gek kunt maken, hoe eenzaam verdriet kan zijn. Maar ook hoe helend vrienden en professionele hulp kunnen zijn. In rijke taal, treffende zinnen geeft Armentrout je mee: 'Leef in het nu, je weet nooit of morgen nog bestaat'.
5
Reageer op deze recensie