Het perspectief van de vrouw van een verkrachter, een moordenaar. Een sterk vervolg op 'Jij bent van mij'.

'De kant van Ada' is de langverwachte reactie van Ada, de vrouw van verkrachter en moordenaar Tille Storkema uit het boek 'Jij bent van mij' van Peter Middendorp (1971).

Dertien jaar na de verschrikkelijke daad van Tille vertrouwt Ada haar gedachten en gevoelens aan de lezer toe. Middendorp won met 'Jij bent van mij' de Groninger Boekenprijs en laat met 'De kant van Ada' wederom zien dat hij het schrijversvak beheerst. In 'Jij bent van mij' is een beeld ontstaan van Ada, een enigszins simpele en beschadigde vrouw. Waar Middendorp in het eerste boek vanuit Tilles perspectief in prachtige zinnen de meest gruwelijke handelingen beschrijft, zijn de zinnen in Ada's gedachtenwereld korter, eenvoudiger en directer. Middendorp kiest er daarom voor de zinnen zonder punten weer te geven.

Het verhaal gaat van start op de avond waarop Ada haar been terugtrekt en wil slapen. Tille draait door en laat Ada in de hele kamer 'haar sjoege' zoeken, Tille is gevoelig voor afwijzing. Al in de eerste hoofdstukken wordt duidelijk dat Ada diep van binnen wist wat Tille heeft gedaan toen hij vervolgens het huis verliet en pas diep in de nacht weer thuiskwam.

"Rosalinde fietste
Tille fietste

Soms valt er een dakpan van het dak
Soms loopt iemand onder het afdak door
Twee dingen die niks met elkaar te maken hebben
Behalve als ze tegelijk gebeuren"

Als Ada's wereld instort doordat haar man opgepakt wordt voor een vreselijk misdrijf staan de mensen om hen heen voor haar klaar. Er wordt voor Ada, de kinderen en de boerderij gezorgd. Er wordt haar niets kwalijk genomen, maar Ada is vervuld van schuldgevoel.

"Als ik hem gegeven had wat hij wilde, wat hij nodig had
Als ik hem alleen maar elke dag even de gelegenheid had gegeven
Ik kon best even tien minuten aan iets anders denken
Ik heb dertien jaar aan iets anders gedacht
Dan hadden we nu nog een gezin gehad"

Maar dan veranderen de zaken, Tille zit vast en Ada bezoekt hem trouw elke week in de familiekamer, ze geeft zichzelf week in week uit aan Tille. De mensen die zich eens zo bekommerden om Ada sluiten zich voor haar af, de mensen in het dorp keren zich tegen haar. Er wordt gepraat, het kan toch niet dat ze nooit iets gemerkt heeft in die 13 jaar? Als Tille bijna vrijkomt willen zelfs haar eigen zoon en dochter Ada niet meer zien en stopt het contact met de inmiddels geboren kleinkinderen van Ada. Niemand begrijpt hoe Ada zich voelt, niemand begrijpt hoe schuldig zij zich voelt.

Middendorp beschrijft de kwetsbare Ada krachtig; de neigingen om Ada een knuffel te geven of juist een schop onder haar kont te geven wisselen elkaar af. Het eind van het boek is, net als de zinnen van Ada, kort maar krachtig. Na het succes van 'Jij bent van mij' is dit boek een zeer waardig vervolg. Al zou nog een vervolg met het perspectief van de dochter van Tille en Ada ook fascinerend zijn.