Lezersrecensie
Recensie De hooikinderen
De troostende kracht van woorden
Tot haar verdriet stuurt Suzanna’s vader haar naar een oom en tante in een afgelegen dorpje in Wallonië, om daar te werken op de boerderij die ze runnen. Haar kille oom eist veel van Suzanna, die overeind weet te blijven door de briefwisseling met haar oudste zus.
Wanneer Suzanna een afschuwelijk geheim ontdekt op de boerderij en ondertussen ook de Eerste Wereldoorlog uitbreekt, verandert haar leven voorgoed. Het geheim, haar oom en de oorlog dwingen Suzanna om haar geliefden te beschermen.
Maar kan ze ook zichzelf beschermen tegen de gevolgen van alles wat ze heeft gezien en meegemaakt?
“Iets in mij is gebroken en ik denk niet dat het ooit hersteld kan worden.” Eva Linden
De hooikinderen van Eva Linden is een prachtige roman over oorlog, ontberingen en ongelooflijke moed.
Indrukwekkend, dat is het eerste woord dat in mij opkomt als ik het boek sluit. Indrukwekkend door de manier waarop het wordt verteld, door de personages die tot leven zijn gebracht, door de wijze waarop het idee voor dit boek is ontstaan en door de manier waarop het verhaal het verleden raakt. Een anekdote vormde een idee dat werd omgevormd tot een roman die zo uit iemands leven zou kunnen zijn gegrepen. Niet omdat je een volledig waargebeurd verhaal leest, maar omdat je een verhaal leest over zaken die ooit echt gebeurden.
Eva Linden gaf mij het gevoel dat ik zelf in de periode waarin het verhaal zich afspeelt was beland. Die beleving was zo sterk, dat een kleine kwinkslag naar een ander boek van onder andere deze auteur, me even het besef gaf dat we inmiddels minstens een honderdtal jaren later leefden. En eigenlijk vond ik dat niet onprettig, want ik was zo geraakt door het verhaal dat mijn hart dat beetje lucht wel even kon gebruiken. Uiteraard werd ik ook al snel weer meegenomen door de dappere Suzanna met haar grote hart.
Eva Linden laat in het verhaal van Suzanna zien dat een klein gebaar iets positiefs op gang kan brengen, dat liefde bergen kan verzetten en dat compassie kan troosten, en doet dat op een aangrijpende en ontwapenende wijze.
⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
Tot haar verdriet stuurt Suzanna’s vader haar naar een oom en tante in een afgelegen dorpje in Wallonië, om daar te werken op de boerderij die ze runnen. Haar kille oom eist veel van Suzanna, die overeind weet te blijven door de briefwisseling met haar oudste zus.
Wanneer Suzanna een afschuwelijk geheim ontdekt op de boerderij en ondertussen ook de Eerste Wereldoorlog uitbreekt, verandert haar leven voorgoed. Het geheim, haar oom en de oorlog dwingen Suzanna om haar geliefden te beschermen.
Maar kan ze ook zichzelf beschermen tegen de gevolgen van alles wat ze heeft gezien en meegemaakt?
“Iets in mij is gebroken en ik denk niet dat het ooit hersteld kan worden.” Eva Linden
De hooikinderen van Eva Linden is een prachtige roman over oorlog, ontberingen en ongelooflijke moed.
Indrukwekkend, dat is het eerste woord dat in mij opkomt als ik het boek sluit. Indrukwekkend door de manier waarop het wordt verteld, door de personages die tot leven zijn gebracht, door de wijze waarop het idee voor dit boek is ontstaan en door de manier waarop het verhaal het verleden raakt. Een anekdote vormde een idee dat werd omgevormd tot een roman die zo uit iemands leven zou kunnen zijn gegrepen. Niet omdat je een volledig waargebeurd verhaal leest, maar omdat je een verhaal leest over zaken die ooit echt gebeurden.
Eva Linden gaf mij het gevoel dat ik zelf in de periode waarin het verhaal zich afspeelt was beland. Die beleving was zo sterk, dat een kleine kwinkslag naar een ander boek van onder andere deze auteur, me even het besef gaf dat we inmiddels minstens een honderdtal jaren later leefden. En eigenlijk vond ik dat niet onprettig, want ik was zo geraakt door het verhaal dat mijn hart dat beetje lucht wel even kon gebruiken. Uiteraard werd ik ook al snel weer meegenomen door de dappere Suzanna met haar grote hart.
Eva Linden laat in het verhaal van Suzanna zien dat een klein gebaar iets positiefs op gang kan brengen, dat liefde bergen kan verzetten en dat compassie kan troosten, en doet dat op een aangrijpende en ontwapenende wijze.
⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
2
Reageer op deze recensie
