Lezersrecensie
Als de dijken breken
Het is al nacht als de leden van de familie Jongejan worden gewekt en ze ontdekken dat er water door de brievenbus naar binnen stroomt. Vanaf dat moment start er voor Frida, haar ouders en haar broers en zussen een strijd op leven en dood.
Ze kunnen het water niet stoppen, ze kunnen enkel proberen om eraan te ontsnappen. Ze moeten zien te overleven op het dak van hun huis en kunnen alleen maar hopen dat ze worden gered. Als de dag op aanbreken staat slaat het noodlot nogmaals toe.
Zal het gezin de ramp overleven?
“Het is 1 februari 1953 en terwijl de wereld onder mijn voeten vergaat en het kolkende water alles opslokt, sneeuwt het voor de eerste keer in zeven jaar.” Femke Meiboom
De vloed voorbij van Femke Meijboom is een indrukwekkende novelle over de watersnoodramp die een deel van Nederland op 1 februari 1953 trof.
Dit verhaal van Femke Meijboom gaat je niet in de koude kleren zitten. De vloed voorbij start gemoedelijk en zet een beeld neer dat ik heel goed bij de tijd waarin het zich afspeelt vind passen. Je voelt de warmte van de familie Jongejan door de koude van het winterweer heen. Een familie die je zo goed als de novelle dat toelaat leert kennen en die je door de fijne sfeer van het begin in je hart sluit. Al snel slaat die zachte start om in de hardheid van de catastrofale ramp waar het gezin van Frida in belandt.
Femke Meijboom zet de beklemmende omstandigheden die dan volgen neer op een manier die je haast letterlijk de adem benemen. Ze maakt de wanhoop, de kou en de angst voor het opkomende water bijna tastbaar. Het gevecht dat de getroffen personages moeten voeren en de verliezen die daardoor ontstaan, worden door de auteur ingetogen en zonder sensatiezucht neergezet. Die keuze is uiterst doeltreffend te noemen, omdat die bedrieglijk eenvoudige beschrijving het verhaal des te beklemmender en de ijzige ramp des te beangstigender maakt.
Femke Meijboom heeft deze novelle op respectvolle wijze gebaseerd op de verhalen van haar oma Jo, en dat maakt het een extra beklijvende en bewustmakende leeservaring.
⭐️⭐️⭐️⭐️
Instagram: sheila_hjv_inbooks
Ze kunnen het water niet stoppen, ze kunnen enkel proberen om eraan te ontsnappen. Ze moeten zien te overleven op het dak van hun huis en kunnen alleen maar hopen dat ze worden gered. Als de dag op aanbreken staat slaat het noodlot nogmaals toe.
Zal het gezin de ramp overleven?
“Het is 1 februari 1953 en terwijl de wereld onder mijn voeten vergaat en het kolkende water alles opslokt, sneeuwt het voor de eerste keer in zeven jaar.” Femke Meiboom
De vloed voorbij van Femke Meijboom is een indrukwekkende novelle over de watersnoodramp die een deel van Nederland op 1 februari 1953 trof.
Dit verhaal van Femke Meijboom gaat je niet in de koude kleren zitten. De vloed voorbij start gemoedelijk en zet een beeld neer dat ik heel goed bij de tijd waarin het zich afspeelt vind passen. Je voelt de warmte van de familie Jongejan door de koude van het winterweer heen. Een familie die je zo goed als de novelle dat toelaat leert kennen en die je door de fijne sfeer van het begin in je hart sluit. Al snel slaat die zachte start om in de hardheid van de catastrofale ramp waar het gezin van Frida in belandt.
Femke Meijboom zet de beklemmende omstandigheden die dan volgen neer op een manier die je haast letterlijk de adem benemen. Ze maakt de wanhoop, de kou en de angst voor het opkomende water bijna tastbaar. Het gevecht dat de getroffen personages moeten voeren en de verliezen die daardoor ontstaan, worden door de auteur ingetogen en zonder sensatiezucht neergezet. Die keuze is uiterst doeltreffend te noemen, omdat die bedrieglijk eenvoudige beschrijving het verhaal des te beklemmender en de ijzige ramp des te beangstigender maakt.
Femke Meijboom heeft deze novelle op respectvolle wijze gebaseerd op de verhalen van haar oma Jo, en dat maakt het een extra beklijvende en bewustmakende leeservaring.
⭐️⭐️⭐️⭐️
Instagram: sheila_hjv_inbooks
1
Reageer op deze recensie
