Lezersrecensie
Liefde en verwarde gevoelens
Finn en Haken kennen elkaar al jaren, en Finn is al minsten zo lang verliefd op hem. Als hij niet voor haar maar voor een ander kiest, is haar hart volledig gebroken. Ineens zijn ze geen vrienden meer, en voelt het zelfs alsof ze vijanden zijn.
Wanneer het dorpje Joy een nieuwe knappe bewoner verwelkomt en deze hoefsmid interesse in Finn toont, dropt Haken nieuws dat haar opnieuw uit balans brengt. Durft Finn nog op haar hart te vertrouwen, als er nieuwe waarheden boven tafel komen?
“Ik leef nu. Ik ben de rendierboer geworden naar haar waarden en normen. En omdat ik doorzette tijdens al die zwarte winters zonder haar, tot ik jou vond.” Eline Hazelaar
Vreugde boven Blueberry Treehouse van Eline Hazelaar is het vierde en laatste deel van de hartverwarmende Joy-serie.
Het lezen van deze serie is op eigen risico. Want Eline Hazelaar zorgt dat je, net als de bewoners, jouw hart verliest in het plaatsje Joy, en laat daarmee de wens ontstaan om er nooit meer te hoeven vertrekken. Het liefst ga je op tussen de heerlijke personages die allemaal een beetje zonderling zijn, waardoor je alleen maar meer voor ze valt. Ik kan echt genieten van karakters die niet standaard zijn en je weten te verrassen, omdat ze net als ieder ander kleine ‘eigenaardigheden’ hebben en daardoor alleen maar echter aanvoelen.
Eline Hazelaar omhult je met de ijskoude omgeving waarin het boek zich afspeelt, maar houdt je warm door de fijne manier waarop ze het verhaal van Finn en de mannen in haar leven vertelt. Ze maakt dat je beide heren aantrekkelijk vindt, maar toch ook een duidelijke voorkeur ontwikkelt voor een van de twee, en dat maakt het alleen maar leuk. Want als een auteur je intens kan laten hopen op de juiste geliefde, dan is dat echt een cadeautje en dat is precies wat Eline Hazelaar je geeft. Ze laat je genieten van de weg, de obstakels, de omleidingen en de finish.
Vreugde boven Blueberry Treehouse is een lief en grappig verhaal dat op vele manieren een begin is, maar ook het mooi afgeronde einde van de Joy-serie betekent.
4½ ⭐️
Instagram: sheila_hjv_inbooks
Wanneer het dorpje Joy een nieuwe knappe bewoner verwelkomt en deze hoefsmid interesse in Finn toont, dropt Haken nieuws dat haar opnieuw uit balans brengt. Durft Finn nog op haar hart te vertrouwen, als er nieuwe waarheden boven tafel komen?
“Ik leef nu. Ik ben de rendierboer geworden naar haar waarden en normen. En omdat ik doorzette tijdens al die zwarte winters zonder haar, tot ik jou vond.” Eline Hazelaar
Vreugde boven Blueberry Treehouse van Eline Hazelaar is het vierde en laatste deel van de hartverwarmende Joy-serie.
Het lezen van deze serie is op eigen risico. Want Eline Hazelaar zorgt dat je, net als de bewoners, jouw hart verliest in het plaatsje Joy, en laat daarmee de wens ontstaan om er nooit meer te hoeven vertrekken. Het liefst ga je op tussen de heerlijke personages die allemaal een beetje zonderling zijn, waardoor je alleen maar meer voor ze valt. Ik kan echt genieten van karakters die niet standaard zijn en je weten te verrassen, omdat ze net als ieder ander kleine ‘eigenaardigheden’ hebben en daardoor alleen maar echter aanvoelen.
Eline Hazelaar omhult je met de ijskoude omgeving waarin het boek zich afspeelt, maar houdt je warm door de fijne manier waarop ze het verhaal van Finn en de mannen in haar leven vertelt. Ze maakt dat je beide heren aantrekkelijk vindt, maar toch ook een duidelijke voorkeur ontwikkelt voor een van de twee, en dat maakt het alleen maar leuk. Want als een auteur je intens kan laten hopen op de juiste geliefde, dan is dat echt een cadeautje en dat is precies wat Eline Hazelaar je geeft. Ze laat je genieten van de weg, de obstakels, de omleidingen en de finish.
Vreugde boven Blueberry Treehouse is een lief en grappig verhaal dat op vele manieren een begin is, maar ook het mooi afgeronde einde van de Joy-serie betekent.
4½ ⭐️
Instagram: sheila_hjv_inbooks
1
Reageer op deze recensie
