Lezersrecensie
Geloof, hoop, verdriet en kracht
Naghmeh Abedini Panahi geniet een islamitische opvoeding. Maar ze is al tot geloof gekomen, als ze trouwt met een predikant van een Iraanse ondergrondse kerk. De charismatische Saeed Abedini is echter niet de man die ze dacht dat hij was.
Naghmehs leven verandert als Saeed in de gevangenis belandt. Ze vecht als een leeuw om hem vrij te krijgen, maar wanneer ze besluit om de vreselijke waarheid over haar man en haar huwelijk te vertellen, wordt ze door velen in de steek gelaten.
Sindsdien zet Naghmeh zich in voor andere vrouwen die te maken hebben met misbruik.
“Saeed had de dag voor onze bruiloft urenlang gepreekt en had meer tijd aan de gemeente besteed dan aan de trouwceremonie. Ik was emotioneel leeg door alle opwinding ………” Naghmeh Abedini Panahi
In Wat niemand zag vertelt Naghmeh Abedini Panahi haar levensverhaal dat tegenslag kent, maar ook doorspekt is met een rotsvast geloof.
Naghmeh Abedini Panahi start haar verhaal als ze nog een jong meisje is en opgroeit in Iran, alwaar haar familie het islamitische geloof aanhangt. Ze vertelt duidelijk en legt alles wat wellicht niet bekend is bij de lezer goed uit. Als ze met haar familie naar Amerika vertrekt, verandert er veel in haar leven en haar (geloofs)overtuigingen. Het is boeiend om te lezen hoe zij en haar broer tot het christelijk geloof zijn gekomen en wat dat teweegbracht in hun familie.
De auteur maakt veel mee en vertelt daar krachtig over. De toon die ze gebruikt weet ze goed te variëren al naar gelang de gebeurtenis. Haar huwelijksleven met Saeed is schokkend en verdrietig om te lezen. Alhoewel dat deel van het boek op zichzelf al aangrijpend is, voelde de vertelling ervan hier en daar wel wat afstandelijker. De noodzaak daarvan is echter goed te begrijpen, en het is niet moeilijk om je voor te stellen dat het gevoel dat erbij hoort afschuwelijk is.
Het is onmogelijk om geen compassie te voelen als je het verhaal van Naghmeh Abedini Panahi leest. Toch is Wat niemand zag ook een verhaal over (veer)kracht, liefdevolle steun en een onwrikbaar geloof.
⭐️⭐️⭐️⭐️
Instagram: sheila_hjv_inbooks
Naghmehs leven verandert als Saeed in de gevangenis belandt. Ze vecht als een leeuw om hem vrij te krijgen, maar wanneer ze besluit om de vreselijke waarheid over haar man en haar huwelijk te vertellen, wordt ze door velen in de steek gelaten.
Sindsdien zet Naghmeh zich in voor andere vrouwen die te maken hebben met misbruik.
“Saeed had de dag voor onze bruiloft urenlang gepreekt en had meer tijd aan de gemeente besteed dan aan de trouwceremonie. Ik was emotioneel leeg door alle opwinding ………” Naghmeh Abedini Panahi
In Wat niemand zag vertelt Naghmeh Abedini Panahi haar levensverhaal dat tegenslag kent, maar ook doorspekt is met een rotsvast geloof.
Naghmeh Abedini Panahi start haar verhaal als ze nog een jong meisje is en opgroeit in Iran, alwaar haar familie het islamitische geloof aanhangt. Ze vertelt duidelijk en legt alles wat wellicht niet bekend is bij de lezer goed uit. Als ze met haar familie naar Amerika vertrekt, verandert er veel in haar leven en haar (geloofs)overtuigingen. Het is boeiend om te lezen hoe zij en haar broer tot het christelijk geloof zijn gekomen en wat dat teweegbracht in hun familie.
De auteur maakt veel mee en vertelt daar krachtig over. De toon die ze gebruikt weet ze goed te variëren al naar gelang de gebeurtenis. Haar huwelijksleven met Saeed is schokkend en verdrietig om te lezen. Alhoewel dat deel van het boek op zichzelf al aangrijpend is, voelde de vertelling ervan hier en daar wel wat afstandelijker. De noodzaak daarvan is echter goed te begrijpen, en het is niet moeilijk om je voor te stellen dat het gevoel dat erbij hoort afschuwelijk is.
Het is onmogelijk om geen compassie te voelen als je het verhaal van Naghmeh Abedini Panahi leest. Toch is Wat niemand zag ook een verhaal over (veer)kracht, liefdevolle steun en een onwrikbaar geloof.
⭐️⭐️⭐️⭐️
Instagram: sheila_hjv_inbooks
1
Reageer op deze recensie