Inzicht in de geschiedenis van Oekraïne

Erin Litteken is opgegroeid in Amerika. Ze is zelf half-Oekraiens van afkomst. De verhalen van haar overgrootmoeder vormde de inspiratie voor haar debuutroman ‘Dochters van Kiev’.

Ieders aandacht werd het voorbije jaar getrokken naar de gebeurtenissen in Oekraïne. Toch is het voor ons nog moeilijk om te kunnen plaatsen van waar dit conflict eigenlijk al vertrekt. De geschiedenis van Oekraïne en hun link met Rusland is onbekend. Vandaar is deze roman erg interessant om toch een blik te werpen op het Oekraïne in de jaren ’30. De jaren dat de holodomor voor altijd een zwarte pagina in de geschiedenis van Oekraïne vormt.

1929, Oekraïne. Katya is 16 jaar wanneer ze gelukkig samenleeft met haar ouders en zus. De buurjongen waar ze al jaren een goede band mee heeft begint toch iets meer te betekenen als het voorheen leek te zijn. Ze beginnen te dromen over een gezamenlijk leven totdat Stalin Oekraïne bij het communistische collectief roept. Het gevolg is een extreme hongersnood aangezien de boeren al hun voedsel dienen af te geven aan de staat. Dit zorgt voor verdeeldheid tussen de inwoners waarbij ieder op zijn beurt vecht om te overleven op zijn manier. Ondanks de donkere tijden zijn er toch lichtmomentjes voor Katya in het verschiet.

Zeventig jaar later. Cassie is de kleindochter van Katya, Bobby genoemd. Ze is tijdelijk bij haar oma ingetrokken om voor haar te kunnen zorgen maar anderzijds ook om haar eigen verdriet te kunnen verwerken. Ze is recent haar man verloren in een auto-ongeluk. Ook haar dochtertje Birdy worstelt met dit trauma door niet te spreken. Bobby vraagt Katya om haar dagboek te vertalen om zo haar verhaal de wereld in te kunnen brengen. Zo ontdekt ze haar eigen familiegeschiedenis.

Het verhaal wisselt zich af tussen het perspectief van Katya en Cassie. De afwisseling tussen het verleden en het heden is fijn om te lezen en dit zorgt voor ontdekkingen. Op de juiste momenten wordt achtergrond geschetst die dan in het heden weer een bepaalde betekenis vormen. Uiteindelijk vormt het verhaal dan een compleet pakket. De schrijfstijl is vlot en voldoende gedetailleerd en empathisch vertelt.

Een meedogenloos verhaal over een stukje geschiedenis dat zeker nu meer aandacht verdient! Daarnaast is het toch ook een hartverwarmend boek dat weet te raken.