Lezersrecensie
Heerlijke spannend leesvoer
Deze week verschenen en graag gelezen:
RECHERCHEUR DE KLERCK EN DE SLUIER VAN DE DOOD
Deel 10 in de reeks spannende politieromans van P.Dieudonné.
10 delen, in 5 jaar tijd, wat is dat snel gegaan.
Ik weet nog dat ik destijds, in 2019, aan deel 1 begon over de Rotterdamse rechercheur De Klerck, en ik als groot fan van de Amsterdamse Baantjer dacht: wat moet die Rotterdamse snuiter dan hier? Maar auteur P. Dieudonné heeft zijn beloftes absoluut waargemaakt de afgelopen jaren. Deze serie met Rechercheur De Klerck in de hoofdrol is zeker zo goed. Ik durf zelfs te stellen dat zijn verhalen nog beter zijn.
In ‘Rechercheur De Klerck en de sluier van de dood’ onderzoekt Lucien De Klerck deze keer een moord in een kringloopwinkel, maar toch leiden aanwijzingen hem uiteindelijk naar een ijssalon. Een moord met wederom veel potentiële verdachten, bijna zelfs nog meer dan in alle voorgaande verhalen van deze serie. Rechercheur De Klerk, zijn trouwe assistent Ruben Klaver en de onlangs geïntroduceerde nieuwkomer, Appie De Waal, hebben de handen er weer vol aan.
Het houd je ook als lezer weer lekker bezig, het is goed alert blijven om geen details te missen die later weer van belang kunnen zijn. Het verhaal zit barstensvol leugens, intriges en complottheorieën, tot aan het einde heb je zelfs geen enkel vermoeden wie de dader is.
Het verhaal is goed en beeldend geschreven, het zijn korte hoofdstukken en leest makkelijk weg.
Rechercheur De Klerck staat immer vooraan met zijn scherpe, gevoelige of grappige waarnemingen, maar waar belangrijk, worden de karakters van de andere personages ook extra uitgediept.
Waar de auteur in sommige voorgaande delen nog een uitstapje maakte buiten Rotterdam, speelt Rechercheur De Klerck en de sluier van de dood wel weer geheel in de maasstad af.
Dieudonné geeft ook personen uit meerdere lagen van de bevolking en met diverse culturele achtergronden een stem in dit verhaal, waarmee hij laat zien dat Rotterdam van iedereen is. Een weetje: Er schijnen naar verluidt, 170 verschillende nationaliteiten te zijn in Rotterdam.
Wat ik wel enigszins jammer vond, is dat er iets minder actie naar voren kwam. Wellicht komt dat door de grotere hoeveelheid personages deze keer, die allemaal een groter of een kleiner aandeel in de verhaallijn moesten hebben. Maar desondanks vind ik ‘Rechercheur De Klerck en de sluier van de dood’ toch zeer geslaagd.
Tenslotte:
Wat maakt dat je ‘Rechercheur De Klerk en de sluier van de dood’ absoluut moet gaan lezen? Nou, behalve dat het wederom een heel spannend verhaal is met een goed doordacht en uitgewerkt plot en het ook een heel herkenbare cover heeft (als je een beetje de weg weet in Rotterdam), is deel 10 ook nog eens 75 pagina’s dikker dan alle voorgaande delen in de reeks. Meer leesvoer dus!
En dat je door de gehele reeks heen zo nu en dan subtiele aanwijzingen vindt, waaruit je kan opmaken dat de auteur zelf ook een grote fan was van Baantjer en De Cock, zal voor menigeen ook reden zijn om zich thuis te voelen in de verhalen over De Klerck.
Wie de boeken over rechercheur De Klerck leest, kan er niet omheen: De Rotterdamse De Klerck en de Amsterdamse Baantjer gaan hand in hand, ze moeten haast wel dikke maatjes zijn geweest. P.Dieudonnés boeken lezen als een goeie ouwe Baantjer, maar toch geeft P.Dieudonné zijn verhalen absoluut een eigen identiteit mee.
Rechercheur De Klerck en de sluier van de dood is het tiende deel in een reeks politieromans over Lucien de Klerck en zijn assistent Ruben Klaver van de Rotterdamse recherche.
Alle delen:
1. Rechercheur De Klerck en het doodvonnis
2. Rechercheur De Klerck en het duistere spel
3. Rechercheur De Klerck en de ongrijpbare dood
4. Rechercheur De Klerck en het lijk in transito
5. Rechercheur De Klerck en moord in scène
6. Rechercheur De Klerck en het duistere web
7. Rechercheur De Klerck en een dodelijk pact
8. Rechercheur De Klerck en een fataal compromis
9. Rechercheur De Klerck en de ongewenste dood
10. Rechercheur De Klerck en de sluier van de dood
Daarnaast schreef P.Dieudonné ook ‘Leven en werk van Rechercheur De Cock’.
RECHERCHEUR DE KLERCK EN DE SLUIER VAN DE DOOD
Deel 10 in de reeks spannende politieromans van P.Dieudonné.
10 delen, in 5 jaar tijd, wat is dat snel gegaan.
Ik weet nog dat ik destijds, in 2019, aan deel 1 begon over de Rotterdamse rechercheur De Klerck, en ik als groot fan van de Amsterdamse Baantjer dacht: wat moet die Rotterdamse snuiter dan hier? Maar auteur P. Dieudonné heeft zijn beloftes absoluut waargemaakt de afgelopen jaren. Deze serie met Rechercheur De Klerck in de hoofdrol is zeker zo goed. Ik durf zelfs te stellen dat zijn verhalen nog beter zijn.
In ‘Rechercheur De Klerck en de sluier van de dood’ onderzoekt Lucien De Klerck deze keer een moord in een kringloopwinkel, maar toch leiden aanwijzingen hem uiteindelijk naar een ijssalon. Een moord met wederom veel potentiële verdachten, bijna zelfs nog meer dan in alle voorgaande verhalen van deze serie. Rechercheur De Klerk, zijn trouwe assistent Ruben Klaver en de onlangs geïntroduceerde nieuwkomer, Appie De Waal, hebben de handen er weer vol aan.
Het houd je ook als lezer weer lekker bezig, het is goed alert blijven om geen details te missen die later weer van belang kunnen zijn. Het verhaal zit barstensvol leugens, intriges en complottheorieën, tot aan het einde heb je zelfs geen enkel vermoeden wie de dader is.
Het verhaal is goed en beeldend geschreven, het zijn korte hoofdstukken en leest makkelijk weg.
Rechercheur De Klerck staat immer vooraan met zijn scherpe, gevoelige of grappige waarnemingen, maar waar belangrijk, worden de karakters van de andere personages ook extra uitgediept.
Waar de auteur in sommige voorgaande delen nog een uitstapje maakte buiten Rotterdam, speelt Rechercheur De Klerck en de sluier van de dood wel weer geheel in de maasstad af.
Dieudonné geeft ook personen uit meerdere lagen van de bevolking en met diverse culturele achtergronden een stem in dit verhaal, waarmee hij laat zien dat Rotterdam van iedereen is. Een weetje: Er schijnen naar verluidt, 170 verschillende nationaliteiten te zijn in Rotterdam.
Wat ik wel enigszins jammer vond, is dat er iets minder actie naar voren kwam. Wellicht komt dat door de grotere hoeveelheid personages deze keer, die allemaal een groter of een kleiner aandeel in de verhaallijn moesten hebben. Maar desondanks vind ik ‘Rechercheur De Klerck en de sluier van de dood’ toch zeer geslaagd.
Tenslotte:
Wat maakt dat je ‘Rechercheur De Klerk en de sluier van de dood’ absoluut moet gaan lezen? Nou, behalve dat het wederom een heel spannend verhaal is met een goed doordacht en uitgewerkt plot en het ook een heel herkenbare cover heeft (als je een beetje de weg weet in Rotterdam), is deel 10 ook nog eens 75 pagina’s dikker dan alle voorgaande delen in de reeks. Meer leesvoer dus!
En dat je door de gehele reeks heen zo nu en dan subtiele aanwijzingen vindt, waaruit je kan opmaken dat de auteur zelf ook een grote fan was van Baantjer en De Cock, zal voor menigeen ook reden zijn om zich thuis te voelen in de verhalen over De Klerck.
Wie de boeken over rechercheur De Klerck leest, kan er niet omheen: De Rotterdamse De Klerck en de Amsterdamse Baantjer gaan hand in hand, ze moeten haast wel dikke maatjes zijn geweest. P.Dieudonnés boeken lezen als een goeie ouwe Baantjer, maar toch geeft P.Dieudonné zijn verhalen absoluut een eigen identiteit mee.
Rechercheur De Klerck en de sluier van de dood is het tiende deel in een reeks politieromans over Lucien de Klerck en zijn assistent Ruben Klaver van de Rotterdamse recherche.
Alle delen:
1. Rechercheur De Klerck en het doodvonnis
2. Rechercheur De Klerck en het duistere spel
3. Rechercheur De Klerck en de ongrijpbare dood
4. Rechercheur De Klerck en het lijk in transito
5. Rechercheur De Klerck en moord in scène
6. Rechercheur De Klerck en het duistere web
7. Rechercheur De Klerck en een dodelijk pact
8. Rechercheur De Klerck en een fataal compromis
9. Rechercheur De Klerck en de ongewenste dood
10. Rechercheur De Klerck en de sluier van de dood
Daarnaast schreef P.Dieudonné ook ‘Leven en werk van Rechercheur De Cock’.
1
Reageer op deze recensie