Redelijk goed, slordige vertaling.

Na het geweldige boek Vlijmscherpe tranen las ik Een laatste uitweg.
Ook dit is een verrassend boek maar eigenlijk meer van hetzelfde. Geweld, vele auto's, woonwagens.
Wat mij tegen ging staan waren om de paar regels talloze flauwe vergelijkingen met het woordje 'als'.
Wat voorbeelden: Een gezicht als een grindpad. Een taille als de hals van een colaflesje. Zijn hart huppelde als een Ierse volksdans. Een eenbaansweg die zich voordeed als een tweebaans.Een hoofd als een pompoen, uitgesneden als door iemand met Alzheimer
Zo kan ik met gemak wel drie A-viertjes vullen.

Nog erger zijn de vertaalfouten.Uitgeverij The house of Books had misschien veel haast om het boek uit te brengen want ondanks 2 vertalers heeft de redacteur fouten over het hoofd gezien.
Zijn gezicht glimde van het zweet. Ik hoef niet uit te leggen wat dat had moeten zijn.
En 'Hier bier dat hij in zijn keelgat had gegoten'. Hier moest zijn Het (bier).