"Een memorabel verhaal dat zo uit het leven lijkt gegrepen"

4,5 sterren
Dit boek, met de mooie glimmende cover, wordt door niemand minder dan Barack Obama en Oprah Winfrey (aan)geprezen. Het prikkelde mijn nieuwsgierigheid en eenmaal begonnen greep het me dusdanig dat ik het niet meer weg kon leggen. Nu snap ik hun enthousiasme, want Tayari Jones geeft blijk van een sterk staaltje schrijf- en vertelkunst. Ik hou van verhalen met flinke diepgang en pittige thema's, en als die dan ook nog eens zo intens en invoelbaar worden verteld ben ik om.

Alhoewel ik de Nederlandse titel Een ongewoon huwelijk ook goed bedacht vind, ben ik toch meer fan van de oorspronkelijke titel An American marriage, want de hele setting in het verhaal ademt Amerika, met een klein snufje van Afrika.

In dit verhaal staan drie jonge Afro-Amerikaanse mensen centraal: het echtpaar Roy en Celestial en hun vriend Andre. De auteur heeft het boek in drie onderdelen opgesplitst: Brugmuziek, Voor het oog van de vijand en Edelmoedigheid. Deze vormen een sterke samenhang die deels vanuit briefvorm en deels vanuit hun wisselende perspectieven wordt weergegeven.

Het leven van het jonge stel krijgt op een nacht een wending met verstrekkende gevolgen: 'Wrong race, wrong place!'

Als Celestial en Roy hadden besloten die nacht bij zijn ouders te blijven slapen in plaats van naar een hotel te gaan, was alles vast anders gelopen. Maar tja, als ... onfortuinlijk voor hen kozen ze voor het hotel, en daar veranderde hun knusse 'Huxtable' leven in een nachtmerrie. Een valse beschuldiging doet Roy, die een prachtige carrière in het verschiet had, voor twaalf jaar in de cel belanden, ondanks zijn waterdichte alibi.

Zijn vonnis was eigenlijk al geveld op het moment van de brute arrestatie, want zowel de blanke politie als de eveneens blanke rechtbank ging meteen uit van zijn schuld. Hier schuurt het verhaal al, maar dan ben je als lezer nog geen getuige van de impact op Roy's leven.

Ik vind dit verhaal een emotionele rollercoaster die bijzonder goed in elkaar steekt. Tayari Jones weet echt de vinger op de zere plekken te leggen, zonder moraliserend te zijn. Ik kreeg sympathie voor alle personages, die eigenlijk allemaal slachtoffer zijn geworden samen met Roy. Ook hun levens zijn voorgoed veranderd. Het was boeiend om te lezen hoe dat zich verder manifesteert, ook voor Roy, die in de gevangenis iets ontdekt dat een lichtpuntje voor hem is.