Lezersrecensie
Rauw, intens en ontroerend!
Corine Hartman, zelf adoptiekind, raakte voor Het kwaad in ons geïnspireerd door de Nederlandse Bonnie & Clyde (Merve B. en Marco van der P.). Dit boek is het sluitende deel in haar IJsseltrilogie (eerder verschenen Een vlaag van waanzin en Sluipend gif). Deze serie is gebaseerd op waargebeurde familiedrama's en gesitueerd in dorpjes aan de IJssel.
Zo ook Het kwaad in ons, dat zich afspeelt in het idyllische Hattem aan de IJssel, waar het gezin Steenbeeck woont. Simone, eigenares van een kleine maar goedlopende patisserie in het dorp is een echte moederkloek. Na de adoptie van haar uit Brazilië afkomstige zoon Daniël en dochter Nina wordt ze samen met haar man Richard alsnog zwanger van dochter Veerle. Een perfect plaatje toch? Niks is minder waar, want ondanks de liefdevolle en begripvolle benadering van Simone valt het gezin, en hiermee haar romantische droombeeld, langzaam uit elkaar.
Ze verliest steeds meer vat op Daniël die inmiddels een zowat volwassen vent is. Richard, als leraar bekend met de problematiek van jongeren, lijkt hier wat gelaten in. Toch is ze vastbesloten met liefde en begrip de verwijdering tussen haar en de kinderen te corrigeren.
Ze heeft nog niet in de gaten hoe erg het al met Daniël is gesteld, en welke invloed hij op zijn zusjes heeft, met name op Nina, die niets liever wil dan haar biologische moeder opsporen in Brazilië. Hun gemis aan erkenning en bestaansrecht (in hun beleving danwel) neemt steeds grotere vormen aan, die uiteindelijk de voedingsbodem is voor een vreselijk familiedrama. Hierin doet Hartman geen enkele concessie, rauw, intens en huiveringwekkend beschrijft ze de gebeurtenissen die een verpletterend sneeuwbaleffect hebben. Ze geeft wederom blijk van een bijzonder inzicht in het disfunctioneren binnen gezinnen en de fatale gevolgen die hieruit kunnen voortvloeien.
Zo ook Het kwaad in ons, dat zich afspeelt in het idyllische Hattem aan de IJssel, waar het gezin Steenbeeck woont. Simone, eigenares van een kleine maar goedlopende patisserie in het dorp is een echte moederkloek. Na de adoptie van haar uit Brazilië afkomstige zoon Daniël en dochter Nina wordt ze samen met haar man Richard alsnog zwanger van dochter Veerle. Een perfect plaatje toch? Niks is minder waar, want ondanks de liefdevolle en begripvolle benadering van Simone valt het gezin, en hiermee haar romantische droombeeld, langzaam uit elkaar.
Ze verliest steeds meer vat op Daniël die inmiddels een zowat volwassen vent is. Richard, als leraar bekend met de problematiek van jongeren, lijkt hier wat gelaten in. Toch is ze vastbesloten met liefde en begrip de verwijdering tussen haar en de kinderen te corrigeren.
Ze heeft nog niet in de gaten hoe erg het al met Daniël is gesteld, en welke invloed hij op zijn zusjes heeft, met name op Nina, die niets liever wil dan haar biologische moeder opsporen in Brazilië. Hun gemis aan erkenning en bestaansrecht (in hun beleving danwel) neemt steeds grotere vormen aan, die uiteindelijk de voedingsbodem is voor een vreselijk familiedrama. Hierin doet Hartman geen enkele concessie, rauw, intens en huiveringwekkend beschrijft ze de gebeurtenissen die een verpletterend sneeuwbaleffect hebben. Ze geeft wederom blijk van een bijzonder inzicht in het disfunctioneren binnen gezinnen en de fatale gevolgen die hieruit kunnen voortvloeien.
1
Reageer op deze recensie