Mysterie met een vleugje romantiek

Nadat haar vorige romans bestsellers werden, is Dinah Jefferies (1948) niet langer een nieuwe naam in de wereld van de feelgoodroman. Omdat haar werk steeds een aantal zelfde kenmerken bevat, weten haar lezers precies wat ze mogen verwachten. Ook haar nieuwe roman, De saffierweduwe, kan beschouwd worden als een historische feelgoodroman vol mysterie. Voor haar trouwe fans heeft ze in deze roman bovendien een leuke verrassing verwerkt.

Behalve in de inhoud en structuur, is er ook een rode lijn te vinden in de covers van Jefferies’ romans. Ze zetten de exotische omgeving in de verf, en plaatsen telkens een eenzaam ogende vrouw centraal. Voor wie niet bekend is met Jefferies’ werk kan de kitscherige cover doen vrezen dat het om een sentimenteel, zeemzoet verhaal gaat. Hoewel emoties uitgebreid aan bod komen dekt de cover de lading echter helemaal niet. De saffierweduwe is in de eerste plaats een spannend verhaal over een vrouw die zich staande probeert te houden in een mannenwereld.

Voor deze roman keert Jefferies terug naar de setting van De vrouw van de theeplanter. De lezer wordt opnieuw volledig ondergedompeld in het broeierige klimaat van Ceylon, met sterke geuren, tropische planten en hevige regenbuien. Louisa vormt de brug tussen de Britse en de plaatselijke bevolking. Ze is zelfstandig en levenslustig, maar tegelijk ook de brave echtgenote die zich zonder vragen te stellen schikt naar de grillen van haar echtgenoot.

Jefferies neemt een lange aanloop om het leven van Louisa en haar huwelijk met Elliot te schetsen. Die aanpak vergt wat geduld van de lezer, maar zo raak je ook doordrongen van de sfeer en de context waarin de verhaallijn vorm krijgt. Eens het verhaal echt op gaan komt, zit de vaart er stevig in. Dat Elliot onbetrouwbaar was, kon gemakkelijk uit de eerste hoofdstukken afgeleid worden. De chaos die hij na zijn dood achterlaat levert dan ook genoeg raadsels op voor uren leesplezier. De spanning wordt goed opgebouwd; door kleine details en hints verdenk je verschillende personages van allerlei complotten.

Net als in haar vorige romans speelt de omgeving een belangrijke rol. Jefferies bezit het talent om erg zintuigelijk te schrijven. Erica Van Rijsewijk vertaalde ook eerder romans van Jefferies en heeft haar stijl volledig in de vingers. Geuren, kleuren, geluiden; een paar omschrijvingen zijn genoeg om je middenin het Ceylon van 1935 te plaatsen.

De saffierweduwe is een roman die gedreven wordt door de plotontwikkelingen en de exotische omgeving waarin het verhaal zich afspeelt. De maatschappelijke en politieke achtergrond die Jefferies in haar vorige romans grondig uitwerkte, laat ze hier grotendeels achterwege. Dat zorgt voor minder gelaagdheid, vooral in combinatie met de stereotype uitvoering van de personages. Die volgen te veel het stramien van de typische feelgoodroman waardoor een aantal verhaallijnen voorspelbaar zijn. Jefferies maakt dit goed door een aantal personages uit De vrouw van de theeplanter in het verhaal te integreren. Voor haar trouwe lezers is het een fijn weerzien met o.m. Gwen en Savi Ravasinghe. 

De saffierweduwe is een spannende, romantische feelgood in een fantastisch kader. Hoewel het voor fans een fijn thuiskomen is, gaat Dinah Jefferies in deze roman minder subtiel te werk. Voor wie nog nooit een boek van haar las, is het daarom aangeraden om te beginnen met De vrouw van de theeplanter, dat ook voor deze roman een ruimer kader schept.