Wie zijn jouw vijf personen?

Kan je jezelf heruitvinden door je bewust te omringen met bepaalde mensen? En wat doet het me je wanneer de personen die jij bewondert ook maar gewoon mensen blijken te zijn? In De som van jou en mij probeert Allegra Bird erachter te komen wat ze echt wilt en wie ze nodig heeft om dat doel te bereiken. Deze nieuwe roman van Cecelia Ahern is een meeslepend verhaal dat afwisselend ontroerend, grappig en intens droevig is.

Hoewel haar naam verwijst naar vrolijke, levendige muziek houdt Allegra van orde en regelmaat. Ze vindt het moeilijk om nuances in menselijk gedrag te begrijpen, waardoor interactie een dans is waarvan ze het ritme niet onder de knie krijgt. Daarom valt ze graag terug op duidelijke regels, die ze nauwgezet opvolgt in haar werk als parkeerwachter. Meer dan met haar voornaam, valt ze samen met haar bijnaam Freckles. Het zijn haar sproeten die haar verbinden met haar vader, het zijn haar sproeten die haar houvast bieden wanneer ze die verbindt tot hemellichamen, het zijn haar sproeten waarin ze troost vindt als ze de wereld om zich heen nog maar eens verkeerd interpreteert.

Freckles, de Engelstalige titel van de roman ligt dan ook voor de hand. Maar de vertaalde titel van Maya Denneman en Daniëlle Stensen omvat Allegra’s ontwikkeling veel meer. Haar zelfbeeld gaat namelijk aan het wankelen wanneer iemand woedend reageert op een boete die ze heeft uitgeschreven:

'Ze zeggen dat je het gemiddelde bent van de vijf personen met wie je de meeste tijd doorbrengt, zegt hij, boos naar me kijkend, zijn neusgaten wijd als van een wolf. Dat voorspelt niet veel goeds over het gezelschap waar jij mee omgaat, hé. Dat is een, hij wijst naar Paddy. Ik vraag me af wie de andere vier losers in je leven zijn.'

Allegra krijgt de belediging niet uit haar hoofd en begint na te denken over de vijf belangrijkste personen in haar leven. Wanneer ze enkel uitkomt bij mensen uit haar verleden, wordt ze overvallen door een immens gevoel van eenzaamheid. In plaats van zich te wentelen in zelfmedelijden draait ze de bewering om: kan ze haar identiteit heruitvinden door zich met nieuwe mensen te omringen? Ze gaat meteen aan de slag en kiest zorgvuldig een aantal personen uit waarvan ze hoopt dat hun persoonlijkheid op haar zal afstralen. De toenaderingspogingen leiden tot grappige en gênante, maar ook mooie situaties, die het algemene feelgood aspect van de roman onderlijnen.

Allegra’s eigenzinnigheid zal veel lezers plezieren, al is het geen personage dat je meteen in je hart sluit. Haar gedrag en opmerkingen zorgen ervoor dat ze aanvankelijk onsympathiek overkomt, al geven haar scherpe, ironische beschrijvingen van alledaags menselijk gedrag ook pit aan het verhaal. Dialogen worden zonder aanhalingstekens of andere vormelementen opgenomen in de tekst. Hierdoor lopen Allegra’s gedachten en uitgesproken woorden in elkaar over, wat eerst merkwaardig is, maar ook weer helemaal klopt bij het personage dat Ahern heeft uitgewerkt.

Hoewel het verhaal niet altijd even geloofwaardig is, zorgen de verrassende plotwendingen en bijzondere personages ervoor dat je aandacht nergens verslapt en je uiteindelijk volledig met Allegra meeleeft. Het einde is niet misschien niet wat je verwachtte, maar zal je wel aan het denken zetten over jouw vijf personen.