Wat als? Een traag verhaal over kwetsbaarheid en emotie

Rainbow Rowell is een Amerikaanse auteur die zowel voor jongeren als voor volwassenen schrijft. Een laatste dans, vertaald door Jeannet Dekker, bevat hedendaagse thema’s en imperfecte personages die worstelen met hun keuzes. Het verhaal kent ontroerende en herkenbare momenten, maar mist de spanning die je op het puntje van je stoel houdt.

Vriendschappen die je op school sluit, kunnen heel intens zijn. Veel volwassenen vragen zich af hoe hun leven eruit had gezien als ze tijdens hun tienerjaren andere keuzes hadden gemaakt. De auteur vertrekt vanuit dit 'wat als'-scenario. Shiloh en Cary, ooit beste vrienden, ontmoeten elkaar na veertien jaar opnieuw op het huwelijk van een gemeenschappelijke vriend. Het weerzien brengt niet alleen gemengde gevoelens naar boven, maar roept ook vragen op over hoe hun leven zou zijn indien ze wel voor elkaar hadden gekozen.

De afwisseling tussen de hoofdstukken in het heden en de terugblikken naar de schooltijd van Shiloh en Cary geeft de personages meer diepgang. Rowell laat overtuigend zien hoe de dynamiek tussen hen verandert naarmate de jaren verstrijken, en hoe oude pijn en misverstanden hun ontmoetingen onnodig ingewikkeld maken. Hierdoor begrijp je beter waarom Shiloh terughoudend is en Cary boos, en heb je meer geduld voor hun moeizame pogingen om geluk te vinden. De Engelstalige titel, Slow Dance, vat hun relatie beter samen dan de Nederlandse: de ontwikkelingen verlopen traag, met veel heen en weer geschuifel. Het voortdurende vallen en halfslachtige opstaan wordt echter iets te vaak herhaald, waardoor het tempo halverwege het boek begint te haperen.

Rowell wisselt af tussen een volwassen en jongvolwassen toon. Hoewel de meeste dialogen sterk en realistisch zijn, kan deze afwisseling soms wat onevenwichtig aanvoelen. Dit wordt versterkt door personages die zich meer als twintigers dan als dertigers gedragen, wat soms de indruk wekt dat de auteur niet helemaal zeker was van haar doelpubliek. De expliciete seksscènes voegen een onverwacht volwassen element toe, maar passen niet goed bij de toon van de rest van het verhaal.

Ondanks de struikelblokken blijft de roman interessant, met name door de subtiele manier waarop de auteur de angst om je kwetsbaar op te stellen beschrijft. Het zijn de gesprekken tussen Shiloh en Cary en de inkijk in hun eigen gedachten, die je uiteindelijk toch het verhaal intrekken. De emoties zijn rauw en complex, waardoor de worstelingen van de personages authentiek aanvoelen.

De kracht van het verhaal ligt in de kleine momenten, de kwetsbare gesprekken en het spel van gemiste kansen. Het vraagt geduld, maar voor lezers die houden van emotioneel geladen verhalen, biedt Een laatste dans genoeg diepgang om zich te laten meeslepen.

Wil jij ook meer en leuker lezen? Lees dan dit boek voor de Hebban Reading Challenge van 2024!

Vink er bijvoorbeeld de volgende checklistcategorieën mee af: 'Lees een groen boek' en 'Lees een kwetsbaar boek'. Meedoen kan via Hebban.nl/challenge.