Een zorgeloze vlucht

De Amerikaanse auteur Eileen Garvin schreef eerder een memoire (How to be a sister) over de impact die het autisme van haar zus op haar kindertijd heeft gehad. Ook voor haar fictiedebuut blijft ze dicht bij wat ze kent. In Het lied van de bijen (vertaling van Karin de Haas) verwerkt ze haar liefde voor bijen en voor de natuur van Oregon tot een warme roman over vriendschap, levenslust en vertrouwen.

Net als de auteur is Alice een hobby-imker die gestaag haar aantal bijenkasten uitbreidt. Hoewel ze niets liever wil dan al haar tijd in boomgaarden door te brengen, dwingt de realiteit haar om een administratieve functie bij de provincie te bekleden. Daarnaast zorgt een aantal tegenslagen ervoor dat het leven van Alice een andere wending neemt dan die waarvan ze droomde. De ware toedracht achter haar paniekaanvallen komt de lezer beetje bij beetje te weten, waardoor de toon vooral opgewekt blijft.

De ruwe klap waarmee de 18-jarige Jake in Alices leven komt, staat in schril contrast tot de steun die hij later blijkt te zijn. Ook hij zag zijn dromen in rook opgaan. Garvin laat op een ontroerende manier de onzekerheid doorheen Jakes stoere attitude doorschemeren. Hoewel de punker in een rolstoel niets gemeen lijkt te hebben met de brave, praktisch ingestelde Alice, raakt hij onmiddellijk in de ban van haar bijenpassie. Hoewel die ommekeer erg snel komt, word je als lezer zo ondergedompeld in het leven van een imker dat je Jakes groeiende interesse helemaal begrijpt.

Dit merkwaardige duo wordt verder aangevuld met Harry, een dakloze twintiger op de dool. Hij blijft meer op de achtergrond dan Jake en Lucy, maar ook hij raakt al gauw een gevoelige snaar. De vriendschap die tussen de personages groeit is de motor achter het verhaal waarin ze zich als individu, maar ook als onderdeel van een gemeenschap verder ontwikkelen. De overige personages zijn eerder stereotiep en gemakkelijk in te delen in de goeden en de slechten. Dit maakt de algemene verhaallijn voorspelbaar, ondanks de evolutie die de hoofdpersonages doormaken.

Garvin neemt de tijd om de omgeving en de hoofdpersonages aan de lezer voor te stellen. Hierdoor komt het verhaal traag op gang, maar heb je wel een goed beeld van de achtergrond waartegen alles zich afspeelt. Dat helpt om een band op te bouwen met de drie erg uiteenlopende personages. Hun onderlinge verschillen leiden tot een grote waaier aan thema’s, waardoor elke lezer zich wel op een of andere manier verbonden zal voelen bij de roman. Pas wanneer in het tweede deel de desastreuze invloed van pesticiden op bijen aan bod komt, krijgt het verhaal meer ritme en richting. Maar ook hier zorgt de ernstigere thematiek er op geen enkel moment voor dat de ontspannen sfeer teniet gedaan wordt.

Tegen de achtergrond van een idyllische Oregon verweeft Garvin interessante weetjes over bijen in een verhaal over de kracht van vriendschap. Het lied van de bijen is een roman voor lezers die op zoek zijn naar een zacht, inspirerend verhaal dat in de eerste plaats ontspanning biedt.