Ze wilde niet sterven, maar leven kon ze niet

‘Ze wilde niet sterven, maar leven kon ze niet.’ 

De sobere cover is een perfecte weerspiegeling van de stijl en inhoud van de nieuwe roman van Daniela Krien. In Liefde als het erop aankomt volgt de lezer vijf vrouwen die nadenken over of lijden onder de liefde. Elk van hen staat op het randje van een springplank, maar de sprong in het diepe is alles behalve vanzelfsprekend. De nuchtere schrijfstijl en uitgebalanceerde structuur zorgen voor een verrassende roman die bewijst dat de zoektocht naar de grote liefde geen feelgood-verhaal is. 

Het boek is opgebouwd uit vijf delen. Elk deel geeft een inkijk in het leven van één vrouw. Paula komt als eerste aan bod. Zij is een boekhandelaar die rouwt om een gestorven kind en een mislukt huwelijk. De onderhuidse spanning komt goed tot uiting in het ongecompliceerde taalgebruik dat ook de rest van de roman kenmerkt. De korte, bijna emotieloze zinnen weerspiegelen Paula’s groeiende weerzin voor haar man. De grootsheid van haar rouw staat in scherp contrast met de zakelijke toon en slaat zo krachtig toe dat het de lezer de adem beneemt. Paula staat voor een dilemma: ‘Ze wilde niet sterven, maar leven kon ze niet.’ 

Haar dominante vriendin Judith probeert haar op sleeptouw te nemen. Zij is een eeuwige vrijgezel die online op mannenjacht is. Judiths vriendschappen met vrouwen zijn complex en ze wijst de partners van haar vriendinnen Paula en Brida resoluut af. Dit sterkt Brida in het gevoel dat ze haar carrière als auteur heeft vergooid door te kiezen voor een conventioneel bestaan met man en kinderen. Maar het alternatief is evenmin aanlokkelijk. De zussen Malika en Jorinde voeren hun eigen gevecht – met elkaar, hun ouders en hun visie op wat liefde zou moeten zijn. 

De gebeurtenissen worden nooit dramatisch beschreven. De vertaling uit het Duits door Annemarie Vlaming houdt de afstandelijkheid intact. De pretentieloze schrijfstijl en opbouw kunnen halverwege de roman de indruk geven dat het vijf kortverhalen zijn die slechts door details met elkaar verbonden zijn. Het loont de moeite om verder te lezen, want al gauw zal blijken dat niets minder waar is. De levens van de hoofdpersonages vertonen veel parallellen, hoewel ze zichzelf – en hun verdriet – als volledig uniek ervaren. Ondanks de zakelijke toon wordt de psychologie van de personages heel goed gevat en ontstaat een intrigerend verhaal over alle facetten van de liefde en de gevolgen daarvan. 

Is het erger om de grote liefde te verliezen dan om nooit echte liefde te hebben gekend? De vijf verschillende perspectieven bieden geen sluitend antwoord. Na de laatste pagina moet het verhaal even bezinken. Pas wanneer je de tijd neemt om alle puzzelstukken samen te brengen, blijkt hoeveel diepgang deze compacte roman heeft. Het biedt nieuwe inzichten en voer tot nadenken, precies zoals literatuur hoort te zijn.