Een magische wervelwind

De Nederlandstalige literaire wereld heeft er een nieuwe auteur bij, en wat voor een. Al na het lezen van een paar zinnen wordt duidelijk dat het debuut van Sien Volders, Noord, een wervelwind is die rechtstreeks het hart instormt en daar de boel grondig op stelten zet.

Het boek opent met het dilemma van Sarah, een zilversmid die steeds haar eigen weg bewandeld heeft. Ze heeft een duidelijke visie over de manier waarop ze haar juwelen creëert en voor wie ze dat doet. En ze is ambitieus, gaat zelfs zo op in haar werk dat het voor haar omgeving een vlucht lijkt. Ze trekt zich terug en leeft enkel met haar hoofd en handen. De basisbehoeften – eten, slapen, praten – verdwijnen naar een verre achtergrond.

Op het moment dat ze haar carrière naar een hoger niveau kan tillen, twijfelt ze. Verkoopt ze haar ziel door steeds groter te denken, meer te willen? Ze scheurt zich los van haar werktafel en probeert antwoorden te vinden in Forty Mile, het enige en laatste stadje ten noorden van alles. Ze kan er terecht bij Mary, die in haar winkel de post voor de hele gemeenschap ontvangt en een van de drie telefoons van het stadje bezit. Mary erkent de dunne grens tussen iemand beschermen en ongevraagd ingrijpen in iemands leven. Zij heeft haar strijd gestreden en heeft de consequenties aanvaard. Er schuilt troost in dit personage, dat een tegenwicht biedt voor de intense onrust van de overige personages.

Ondanks de prachtige natuur is het rauwe leven in Forty Mile niet voor iedereen de oplossing. Vooral tijdens de wintermaanden worden vriendschappen zwaar op de proef gesteld. Volders beschrijft dit met waanzinnig veel gevoel voor sfeer. Met enkele woorden tovert ze een volledig landschap dat even magisch als geloofwaardig is. De bijna dierlijke aantrekkingskracht, maar ook de gevaren van eenzaamheid en vrijheid worden in een prachtige taal bevat. De lezer ondergaat, net als de personages, de tegenstrijdige gevoelens die de ongereptheid van het Canadese landschap opwekt.

Net als de drang naar vrijheid en eigenheid, komt ook ambitie in vele vormen. De personages tasten stuk voor stuk de grens af waarop ze zichzelf dreigen te verliezen. Elke keuze heeft zijn prijs en de kracht van vriendschap en liefde is niet overal tegen bestand. Het is knap hoe Volders niet vervalt in de stereotypen van zonderlinge figuren. Zo is Adam, een van de bewoners van Forty Mile, meer dan een jonge, zoekende muzikant. De passie straalt van dit personage af en geeft hem de diepgang die nodig is om zijn bodemloze dalen te kunnen begrijpen. Elk personage is levensecht, en wekt zowel bewondering als irritatie op. Volders biedt een genuanceerde inkijk in hun leven en velt geen oordeel.

Door de setting te verplaatsen van de stad naar de ruige natuur, en personages op te voeren die onderling grondig van elkaar verschillen, maar toch een duidelijke samenhang vertonen, wordt een gelaagd verhaal gecreëerd dat niet zomaar raakt, maar ook tot nadenken stemt. Voeg daar Volders’ kraakheldere schrijfstijl aan toe en je krijgt een boek dat trekt en klauwt en nog lang na de laatste pagina sporen nalaat.