Een literaire psychologische thriller

Laat je niet misleiden door de titel en de elegante cover van Zie mij graag. Sarah Meuleman schreef geen romantische feelgood waarin liefde alles overwint, maar een meedogenloos portret van verwrongen familiebanden en versnipperde jeugdherinneringen.

'"Ik glimlach want ik ben elf en denk dat ik nog jaren kind zal zijn. Ik vergis me. Zodra ik opsta, wordt alles anders. Maar dat weet ik nu nog niet.” Aan het woord is Lieve, die samen met haar zus Margot opgroeit in de schaduw van hun bekende vader. Als volwassenen worden ze nog steeds achtervolgd door een auto-ongeluk en de verdwijning van Daphne, een meisje dat bij hen kind aan huis was.'

Lieve is naar Amsterdam gevlucht en vond steeds redenen om niet naar Vlaanderen terug te keren. Haar populaire vlog zet haar als influencer op de kaart, maar holt haar identiteit tegelijk uit. Margot lijkt een succesvolle carrière te hebben, tot ze haar verslaving aan pillen niet langer voor de buitenwereld kan verbergen. Wanneer hun vader gelinkt wordt aan Daphnes verdwijning, steunt Margot hem onvoorwaardelijk, terwijl Lieve ten koste van alles de waarheid naar boven wil brengen. De zussen komen afwisselend aan bod, wat hun verdeeldheid haarscherp naar voren brengt.

Meuleman speelt op een ongecompliceerde manier met taal. Zo wordt de afwisseling tussen het Vlaams en Nederlands functioneel ingezet en komt Lieves onzekerheid naar voren door tegenstellingen in één zin samen te brengen (“Ik zeg niets. Ik zeg alles.”, “Dit is niet later, dit is vroeger”, “een opstand of een afgang”…). De taal van Margot is cynischer en directer. Zij is de grote zus die meer weet, die dingen verborgen houdt om haar zusje te beschermen en dat Lieve tegelijk ook kwalijk neemt. Het verschil tussen hun persoonlijkheden wordt benadrukt in de titels van de hoofdstukken: die van Margot krijgen een datum, terwijl Lieves hoofdstukken gemarkeerd worden door het toenemende aantal volgers van haar vlog. De schrijfstijl met aandacht voor dit soort details maakt het boek een genot om te lezen.

Meuleman verdeelt de aandacht voor het raadsel rond Daphne en de ontwikkeling die Lieve en Margot doormaken op een evenwichtige manier. Aanvankelijk zijn er nog veel rustpunten, maar de momenten van hoogspanning krijgen de overhand naarmate de verschillende versies rond Daphnes verdwijning tegenover elkaar komen te staan. Er wordt expliciet gespeeld met de idee van de onbetrouwbare verteller, waardoor je wantrouwen steeds groter wordt. Toch heb je geen andere keuze dan mee te gaan in een wereld die steeds chaotischer wordt en waarvan de herinneringen niet meer te onderscheiden zijn van de realiteit. In die schijnwereld komt Lieves carrière als influencer scherp in beeld. Maakt het eigenlijk nog wel uit wat echt is en wat verzonnen? Of is het voldoende dat we bereid zijn om iets zomaar als waarheid aan te nemen?

'“Het verraderlijke aan eindes is dat ze je altijd terugwerpen naar het begin,” zegt Lieve op een bepaald moment. En dat blijkt ook voor deze roman te gelden. Elk detail van in het begin blijkt uiteindelijk een betekenis te hebben, waardoor het verhaal het beste tot z’n recht komt wanneer je het zonder voorkennis leest.'

Gezien worden is al heel wat. Graag gezien is misschien wel een onmogelijk doel. Sarah Meuleman levert met Zie mij graag een turbulent verhaal af, dat op een geslaagde manier het midden houdt tussen een literaire roman en psychologische thriller.