Waardige opvolger

Vorig jaar verscheen De Zilvervos geschreven en gepubliceerd door Joke De Meyer op de markt. Een jaar later verscheen het langverwachte tweede deel in de ‘Legende van Esper’: De Manenwolf.  

Het vorige boek eindigde met een serieuze plottwist. De spanning is dus best te snijden, wanneer je het eerste hoofdstuk van De Manenwolf induikt. Gelukkig sluiten de twee boeken naadloos op elkaar aan en nemen we de draad onmiddellijk weer op. Veder en Leyna zijn samen met hun vrienden onderweg naar Manenburcht. Veder zal daar zijn lotsbestemming vervullen en zijn wettelijke plaats als koning van Esper innemen. Leyna hoopt antwoorden te vinden over haar moeder. Niets is echter wat het lijkt en al gauw blijkt dat het spel op een veel hoger niveau gespeeld zal worden dan Veder en Leyna ooit gedacht hadden.  

In De Manenwolf verschuift de focus van Veder naar Leyna. Zij speelt echt de hoofdrol in dit verhaal en we volgen het grootste stuk van de gebeurtenissen door haar ogen. Leyna is een stoere, krachtige dame die durft te vechten voor haar idealen en een uitdaging niet uit de weg gaat. Daarnaast is haar grote hart een van haar sterkste punten en haar betrokkenheid bij Esper en zijn bevolking staat centraal in het verhaal. Waar we in het eerste boek vooral focusten op het ridderleven en hoofse waarden, krijgen we nu een andere insteek. Leyna heeft door haar achtergrond een andere kijk op de gebeurtenissen in Esper.  

Door Leyna’s ogen zien we Veders personage ook een ontzettende groei doormaken. En niet alleen Veders personage krijgt meer diepgang. Alle personages worden verder uitgewerkt en je ziet ze echt groeien doorheen het verhaal. Een van de krachtigste punten van deze reeks is zonder twijfel de belangrijke rol van de nevenpersonages en de aandacht die ook aan hun verhaallijn besteed wordt. Daarnaast speelt familie een hele grote rol in het verhaal. Leyna is natuurlijk naar Esper gereisd om meer over haar verdwenen moeder te leren. Maar ook andere familiebanden worden flink in de verf gezet. Familie hoeft niet altijd door bloed verwant te zijn. De lat voor het derde deel in de trilogie ligt zonder twijfel hoog, want er zijn heel wat verhaallijnen die tot een goed einde gebracht dienen te worden.  

Waar De Zilvervos vooral draaide rond ridderopleiding en hoofse waarden wordt de focus van het verhaal nu wat verruimd. Veder wordt natuurlijk koning van een gans land en moet zich dus ook telkens inleven in al zijn onderdanen. Zijn beslissingen hebben grote gevolgen en hij wordt geconfronteerd met de gevolgen van een land in oorlog. Op slinkse wijze worden hedendaagse thema’s zoals vluchten voor geweld en immigratie ook naar voren geschoven. Met Leyna als hoofdpersonage wordt er ook meer gereflecteerd over de kansen die jongeren krijgen in de Hoge Wereld. Kinderarbeid en schoolplicht zijn maar enkele van de thema’s waar Leyna met andere ogen naar gaat kijken eens ze gesprekken voert met de bewoners van Esper.  

In De Manenwolf blijf je als lezer wel iets langer op je honger zitten wat betreft actie en spannende plotwendingen. Hierdoor duurt het misschien iets langer voor je helemaal ondergedompeld wordt in het verhaal. Maar eens alles op gang komt is het een boek om in een ruk uit te lezen. Daar draagt de vlotte schrijfstijl van Joke De Meyer zonder twijfel toe bij. Ze slaagt er in om in simpele bewoordingen toch de magische wereld van Esper op papier tot leven te wekken. Door de reis naar Manenburcht krijgen we ook meer van de effectieve wereld te zien. En ook in het derde deel zullen we nieuwe delen van deze tot de verbeelding sprekende magische wereld mogen ontdekken. Het wordt alvast uitkijken naar de conclusie van deze reeks in 2020.  

Een absolute aanrader!