Aanrader!

Iedereen droomt ervan om de ware tegen het lijf te lopen. Maar wat als dat net gebeurt op de verkeerde plaats en op het verkeerde moment? Heel wat boeken gebruiken deze verhaallijn als basis voor romantische avonturen, denk maar aan One Day in December of The Day we Met! Maar het is ook gewoon een trope die mij ontzettend aanspreekt.

In het eerste hoofdstuk van The First Time We Met ontmoeten we Izzy, die helemaal niet gelooft in liefde op het eerste gezicht. Tot ze tijdens haar ochtendshift in de lokale pub Sam tegen het lijf loopt en helemaal betoverd geraakt door hem. Voor Izzy is er geen twijfel Sam is de ware voor haar. Met vlinders in haar buik loopt ze Sam achterna en vraagt ze hem mee uit. Maar dan haalt de realiteit haar in… Binnen enkele uren zal Sam zijn ja woord geven.

Vanaf dat ogenblik volgen we Izzy en Sam door de jaren heen. Om uiteindelijk meer dan 10 jaar later elkaar weer tegen het lijf te lopen. Maar weer zijn de omstandigheden niet ideaal. Allebei hebben ze een rugzak vol verleden en wonen ze op verschillende continenten.
Ik begon The First Time We Met vooral te lezen voor het romantische aspect voor het verhaal. Niets leuker dan een verhaal dat je vlinders in de buik geeft. Maar al snel besefte ik dat de sterkte van dit boek niet ligt in zeemzoete romantiek en vlinders in de buik. Het boek is net zo sterk omdat het zich concentreert op het grotere geheel en niet volledig op de vraag of Izzy en Sam echt de ware zijn voor elkaar.

Aan de ene kant hebben we Izzy, een sterk vrouwelijk hoofdpersonage die zichzelf in tientallen stukjes wil verdelen. Izzy wil een goede vrouw, goede dochter, goede vriendin, goede therapeute en vooral goede Moeder zijn. Ze probeert constant te navigeren in een mijnenveld vol emoties en overall rekening te houden met hoe andere mensen zich voelen bij haar beslissingen. Soms houdt ze hier zelf een beetje te veel rekening mee. Izzy is een personage waar je heel snel van gaat houden. Ze weet heel goed wat ze wil, maar ze is ook oprecht begaan met anderen en toont dit op zoveel verschillende manieren. Zonder twijfel een dame die ik in het echte leven met veel plezier tot mijn vriendenkring zou rekenen.

Aan de andere kant hebben we Sam, die natuurlijk zijn eigen koffertje vol zorgen heft. Sams personage is zo ontwikkeld dat je als lezer niet anders kan dan samen met Izzy verliefd worden op Sam. Hij is overduidelijk een kerel met het hart op de juiste plaats, maar hij maakt het zichzelf oh zo moeilijk. Sam heeft een beetje een zooitje gemaakt van zijn prive en professionele leven. Allemaal met de beste bedoelingen, maar als lezer wil je vaak roepen dat hij eindelijk moet beseffen dat hij niet goed bezig is. Maar alle problemen komen voort uit zijn goede bedoelingen en dat maakt hem zo een aangename man en ook zo herkenbaar.

Zelf de zij personages waren heel goed ontwikkeld en hebben een voor een hun eigen verhaal te vertellen. The First Time We Met voelt op geen enkel ogenblik als een boek dat je aan het lezen bent, maar eerder als een documentaire over echte mensenlevens.

Het enige kleine puntje van kritiek da tik heb voor dit boek is meteen iets heel persoonlijk. Wanneer ik een romance lees voor volwassen dan verwacht ik toch wel een of twee sexy scenes. We zijn tenslotte allemaal volwassenen en wanneer ik een verhaal lees dat draait rond liefde en lust, dan wil ik dit ook weerspiegelt zien in het verhaal. En dan bedoel ik absoluut geen 50 shades of Grey, maar eerder een geloofwaardige, hedendaagse seksscene. Maar zoals gezegd, dit is erg persoonlijk. En misschien stoort het jou als lezer wel helemaal niet?

Een absolute aanrader en een van de betere feel good boeken die ik dit jaar las!