Lezersrecensie
healing fiction
108 Gongslagen behoort tot een nieuw literair genre, namelijk de ‘healing fictie’. Dit is een genre dat vooral in Japan populair is en hier in Europa is het momenteel ook een trend aan het worden. Er zijn geen spannende plotwendingen aanwezig, het verteltempo is traag en men richt zich vooral op de spirituele en emotionele genezing van het hoofdpersonage. De thema’s zijn meestal het verwerken van een trauma, of het verlies van een geliefde. Het plot is secundair terwijl de personages in de schijnwerpers komen te staan.
Yoshimura Keiko schreef met 108 Gongslagen een debuut die onmiddellijk een wereldwijde bestseller werd. Ze brengt het verhaal van Mamuro Sohara. Hij woont op een klein Japans eiland. Iedereen kent er elkaar en het is een kleine samenleving waarbij iedereen elkaar helpt. Mamuro heeft een groot hart en de goeddoener van het kleine eiland. Naar aanloop van oudejaarsavond, waarbij 108 gongslagen het nieuwe jaar inluiden krijgt hij een brief van een oude vriend die zijn wereld op zijn kop stelt. Hij heeft heel wat zorgen en wil aan niemand hulp vragen.
Dit is een boek vol moraal en dubbele boodschappen. Wie goed doet, krijgt goed terug. Wie Azië een beetje kent, zal ook heel veel gewoonten herkennen. Het trage tempo, de ingetogenheid van de personages, tradities en gebruiken, … . De auteur heeft bovendien een fijne, eenvoudige schrijfstijl. Hierdoor wordt het boek toegankelijk voor een breder publiek. Het verhaal zit vol dubbele lagen, en kabbelt rustig verder. Ik vond de combinatie van de eenvoudige schrijfstijl en de traagheid van het verhaal, wat te veel van het goeie. Bij een traag verhaal, verwacht ik een wat complexere schrijfstijl, met dikkere bodem. 3 sterren.
Yoshimura Keiko schreef met 108 Gongslagen een debuut die onmiddellijk een wereldwijde bestseller werd. Ze brengt het verhaal van Mamuro Sohara. Hij woont op een klein Japans eiland. Iedereen kent er elkaar en het is een kleine samenleving waarbij iedereen elkaar helpt. Mamuro heeft een groot hart en de goeddoener van het kleine eiland. Naar aanloop van oudejaarsavond, waarbij 108 gongslagen het nieuwe jaar inluiden krijgt hij een brief van een oude vriend die zijn wereld op zijn kop stelt. Hij heeft heel wat zorgen en wil aan niemand hulp vragen.
Dit is een boek vol moraal en dubbele boodschappen. Wie goed doet, krijgt goed terug. Wie Azië een beetje kent, zal ook heel veel gewoonten herkennen. Het trage tempo, de ingetogenheid van de personages, tradities en gebruiken, … . De auteur heeft bovendien een fijne, eenvoudige schrijfstijl. Hierdoor wordt het boek toegankelijk voor een breder publiek. Het verhaal zit vol dubbele lagen, en kabbelt rustig verder. Ik vond de combinatie van de eenvoudige schrijfstijl en de traagheid van het verhaal, wat te veel van het goeie. Bij een traag verhaal, verwacht ik een wat complexere schrijfstijl, met dikkere bodem. 3 sterren.
1
Reageer op deze recensie