Lezersrecensie
mustread en eye-opener
Nemonte Nenquimo groeide op in het Amazonewoud van Ecuador en behoort tot de inheemse bevolkingsgroep van de Waoroni. Als tiener raakt ze gefascineerd door de witte zendelingen die haar dorp bezoeken en allerlei luxe artikelen meebrengen uit de beschaving. Rachel Saint is een missionaris die zich vestigt in Nemontes dorp. Rachel probeert ‘de wilden’ te bekeren tot het Christendom en beschaafd te maken. Het rituele naaktdansen is barbaars en sjamanisme duivels. Ze koopt de dorpelingen om met suiker, bloem en andere luxe artikelen uit haar witte wereld. Maar ze brengt de verschillende woonplaatsen van de inheemse bevolking ook onder de aandacht van grote oliemaatschappijen zoals Shell en Texaco. Er bevindt zich namelijk een overvloed aan olie onder de grond van het Amazonegebied. Snel worden er wegen aangelegd dwars door de dorpen heen, hierdoor worden families uit elkaar gerukt. Inheemse mannen worden opgeroepen om deze aan te leggen voor geld, maar dit geld heeft voor hen totaal geen waarde, gezien ze het niet kennen waar ze wonen en ook niet nodig hebben. De grote oliebedrijven vervuilen het water, de omgeving en brengen chaos in de leefomgeving van de vele dieren in het woud.
Nemonte wordt opgemerkt door enkele zendelingen en krijgt de kans om in de stad te gaan studeren. Tegen de zin van haar ouders verlaat ze het Amazonewoud en gaat tussen de blanken in de grote stad wonen en studeren.
Twintig jaar later spreken haar voorouders tot haar in een droom, waarop ze beslist terug te keren naar haar geboortedorp in de Amazone om deze te beschermen. Ze richt een alliantie op met andere inheemse volkeren die ook in het Amazonegebied wonen. Samen komen ze op tegen de Ecuadoriaanse regering en de verkoop van hun gronden aan de oliemaatschappijen. Tegen alle verwachtingen in wint ze de rechtszaak en wordt ze door de Times uitgeroepen tot meest invloedrijke persoon van 2020.
In Dochter van de Amazone brengt Nemonte haar persoonlijke verhaal en het boek is grotendeels autobiografisch. Ze heeft het in het Spaans aan haar echtgenoot Mitch gedicteerd, waarna hij het opschreef in het Engels. Eindelijk is haar werk nu ook in het Nederlands vertaald, alleen jammer dat het weinig media aandacht krijgt, want dat verdient het! Het is een puur verhaal op een briljante manier gebracht. Nemonte schudt ons keihard wakker en toont ons welke diepe wonden wij de wereld geven. Ze duidt de klimaatcrisis door haar eigen hartverscheurende verhaal te brengen. Maar het is veel meer dan dit. Ze wijst de blanken met de vinger. Al eeuwen willen ze hun beschaving brengen bij de barbaarse inheemse bevolking en het enige wat ze echt doen is ellende brengen. Rachel Saint wordt overal gelauwerd als missionaris, raadpleeg maar even mister google, doch via Nemontes verhaal leren we een andere Rachel kennen. Een vrouw zonder respect voor de inheemse volkeren, die de dorpelingen laat geloven dat hun sjamaan een duivel is, dat hun dansen onrein zijn, etc… . Door haar toedoen zijn veel rituelen en tradities verloren gegaan. Als cultuurwetenschapper, die bovendien zelf een aantal maanden bij de Panamese inheemse Kuna’s heeft gewoond, herken ik Nemontes verhaal, dat vol verwijten zit aan de blanken en hun beschaving. Door de inmenging van missionarissen zoals Rachel Saint, gaan tradities verloren, komen de dorpelingen die ze willen redden in aanraking met drugs, drank, … en andere verleidingen, hun natuurlijke bronnen zoals water raakt vervuild waardoor men ziek wordt en soms ook sterft, … . De link naar kolonisatie is niet ver te zoeken en het interessante hier is dat het verhaal niet verteld wordt door een Westerling, maar door een slachtoffer van de blanke wanpraktijken.
Dit boek is dan ook een openbaring, een ware eye-opener en zou verplichte leesvoer moeten worden in onze scholen, zodat iedereen zich ervan bewust wordt van wat wij als blanken de inheemse volkeren hebben aangedaan en nog steeds aandoen.
Dochter van de Amazone is geen non-fictie die zich hoofdzakelijk in de rechtbank afspeelt zoals je zou denken wanneer je de korte inhoud op de achterflap erbij neemt. Pas in een laatste hoofdstuk gaat het over het proces van de Ceibo Alliantie (de alliantie van de inheemse volkeren die in het Amazonewoud wonen).
Het verhaal gaat vooral over het Amazonewoud, met zijn fauna en flora. De mooie schrijfstijl die de omgeving met veel liefde omschrijft zorgt ervoor dat je je pagina na pagina, dieper en dieper in het woud begeeft.
Dit boek lees je in een ruk uit, je leeft mee met Nemonte en na het lezen wil je zelf het vliegtuig naar Ecuador nemen om samen met andere activisten het woud en de inheemse dorpen te beschermen. Het boek krijgt 5 sterren
Nemonte wordt opgemerkt door enkele zendelingen en krijgt de kans om in de stad te gaan studeren. Tegen de zin van haar ouders verlaat ze het Amazonewoud en gaat tussen de blanken in de grote stad wonen en studeren.
Twintig jaar later spreken haar voorouders tot haar in een droom, waarop ze beslist terug te keren naar haar geboortedorp in de Amazone om deze te beschermen. Ze richt een alliantie op met andere inheemse volkeren die ook in het Amazonegebied wonen. Samen komen ze op tegen de Ecuadoriaanse regering en de verkoop van hun gronden aan de oliemaatschappijen. Tegen alle verwachtingen in wint ze de rechtszaak en wordt ze door de Times uitgeroepen tot meest invloedrijke persoon van 2020.
In Dochter van de Amazone brengt Nemonte haar persoonlijke verhaal en het boek is grotendeels autobiografisch. Ze heeft het in het Spaans aan haar echtgenoot Mitch gedicteerd, waarna hij het opschreef in het Engels. Eindelijk is haar werk nu ook in het Nederlands vertaald, alleen jammer dat het weinig media aandacht krijgt, want dat verdient het! Het is een puur verhaal op een briljante manier gebracht. Nemonte schudt ons keihard wakker en toont ons welke diepe wonden wij de wereld geven. Ze duidt de klimaatcrisis door haar eigen hartverscheurende verhaal te brengen. Maar het is veel meer dan dit. Ze wijst de blanken met de vinger. Al eeuwen willen ze hun beschaving brengen bij de barbaarse inheemse bevolking en het enige wat ze echt doen is ellende brengen. Rachel Saint wordt overal gelauwerd als missionaris, raadpleeg maar even mister google, doch via Nemontes verhaal leren we een andere Rachel kennen. Een vrouw zonder respect voor de inheemse volkeren, die de dorpelingen laat geloven dat hun sjamaan een duivel is, dat hun dansen onrein zijn, etc… . Door haar toedoen zijn veel rituelen en tradities verloren gegaan. Als cultuurwetenschapper, die bovendien zelf een aantal maanden bij de Panamese inheemse Kuna’s heeft gewoond, herken ik Nemontes verhaal, dat vol verwijten zit aan de blanken en hun beschaving. Door de inmenging van missionarissen zoals Rachel Saint, gaan tradities verloren, komen de dorpelingen die ze willen redden in aanraking met drugs, drank, … en andere verleidingen, hun natuurlijke bronnen zoals water raakt vervuild waardoor men ziek wordt en soms ook sterft, … . De link naar kolonisatie is niet ver te zoeken en het interessante hier is dat het verhaal niet verteld wordt door een Westerling, maar door een slachtoffer van de blanke wanpraktijken.
Dit boek is dan ook een openbaring, een ware eye-opener en zou verplichte leesvoer moeten worden in onze scholen, zodat iedereen zich ervan bewust wordt van wat wij als blanken de inheemse volkeren hebben aangedaan en nog steeds aandoen.
Dochter van de Amazone is geen non-fictie die zich hoofdzakelijk in de rechtbank afspeelt zoals je zou denken wanneer je de korte inhoud op de achterflap erbij neemt. Pas in een laatste hoofdstuk gaat het over het proces van de Ceibo Alliantie (de alliantie van de inheemse volkeren die in het Amazonewoud wonen).
Het verhaal gaat vooral over het Amazonewoud, met zijn fauna en flora. De mooie schrijfstijl die de omgeving met veel liefde omschrijft zorgt ervoor dat je je pagina na pagina, dieper en dieper in het woud begeeft.
Dit boek lees je in een ruk uit, je leeft mee met Nemonte en na het lezen wil je zelf het vliegtuig naar Ecuador nemen om samen met andere activisten het woud en de inheemse dorpen te beschermen. Het boek krijgt 5 sterren
3
Reageer op deze recensie