mooi verhaal, maar kon beter uitgewerkt worden

Jane Yang woonde in een Chinese enclave in Saigon, totdat ze op zevenjarige leeftijd met haar familie emigreerde naar Australië. Ze groeide op met oude familieverhalen en bijgeloof uit China. Deze gebruikt ze nu als basis voor haar werk. Ze schrijft vooral over vrouwen in de pre-communistische periode, die op zoek zijn naar macht en vastzitten in de kluwen van de klassenstrijd.

19de eeuw, tijdens de Qing dynastie, beslist de moeder van Kleine Bloem om de voeten van haar dochter reeds op vierjarige leeftijd in te binden. Ze wil namelijk dat haar dochter later een goede huwelijkskandidaat kan vinden en enkel met prachtige lotusvoeten zal ze deze kunnen vinden.
Maar dan slaat het noodlot toe en wordt Kleine Bloem door haar familie verkocht als huisslaaf aan de rijke familie Fong. Daar wordt ze aangewezen als muizai (huisbediende) van Linjing, de favoriete dochter van de heer Fong en bovendien haar leeftijdsgenootje. De vader van Linjing omarmt moderniteit en beslist tegen alle normen en waarden in om de voeten van Linjing niet te laten inbinden. Kleine Bloem komt in een spiraal van jaloersheid en klassenstrijd terecht.
Maar dan worden beide meisjes door een schandaal op elkaar aangewezen.

Als fan van het werk van Pearl S. Buck en andere auteurs die schrijven over het oude China, keek ik enorm uit naar dit boek. Gouden Lotus past weliswaar in het lijstje van deze boeken, maar… ik was er toch niet echt ondersteboven van. Het is een mooi verhaal, doch er zijn een paar ‘maren’.
Allereerst miste ik aan het begin van het boek informatie over het romanisatie systeem (transcriptie systeem van Chinese karakters naar letters) dat de auteur heeft gehanteerd. Uiteindelijk bevond zich dit achteraan het boek, wat ik vreemd vond, je moet toch weten vooraleer je het verhaal begint te lezen welk systeem men heeft gehanteerd? Hiernaast vond ik de keuze om Jyutping als transcriptiesysteem te gebruiken verrassend, gezien dit niet echt gestandaardiseerd is. In de verklarende woordenlijst achteraan werd dan gebruikgemaakt van twee verschillende systemen: het Jyutping en Pinyin. Heeft de auteur zich überhaupt genoeg verdiept in deze materie? Hetzelfde kan ik ook zeggen over de Chinese namen van de personages, sommige behielden hun Chinese naam zoals bijvoorbeeld Linjing en andere namen werden vertaald zoals bijvoorbeeld Kleine Bloem. Dit kwam bij mij nogal ongestructureerd over, ofwel vertaal je alle Chinese namen, ofwel behoud je ze allemaal.

Op de dedicatie pagina meldt de auteur niet alleen aan wie ze het boek opdraagt, ze haalt aan dat ze in haar moederland niet zoveel kansen zou hebben gekregen als in Australië. Ik vond dit een ietwat vreemde en negatieve uitspraak naar China toe. Dit zette bovendien ook de toon voor de rest van het verhaal. Ik heb niet echt het gevoel dat het boek vanuit het hart geschreven is, nochtans licht de auteur achter in het boek toe dat het verhaal gebaseerd is op haar eigen familieverhalen.
Het verhaal zelf belicht een stukje interessante Chinese geschiedenis. Het land zit verweven in tradities en gewoontes, terwijl het kennismaakt met het Westen. Anderzijds gaat het ook over de relatie tussen Kleine Bloem en Linjing. Hoewel de auteur de Chinese geschiedenis op een mooie manier weet te verweven in haar verhaal, vond ik de band tussen beide meisjes soms niet altijd even realistisch weergegeven.

Al bij al is dit geen al te slecht debuut. Het heeft alleen een betere uitwerking nodig en wat meer uitdieping. 2.5 sterren.