Mooi origineel verhaal, maar teveel details

Nicolas Feuz werkte van 1999 tot 2010 als onderzoeksrechter en vanaf 2011 tot nu toe als officier van justitie in het kanton Neuchâtel met een specialisatie in de strijd tegen drugshandel. Ruim vierentwintig jaar lang heeft hij dagelijks aan grootschalige strafrechtelijke onderzoeken gewerkt met de gerechtelijke politie, de rijkswacht, de wetenschappelijke politie, forensische artsen, psychiatrische deskundigen, de gevangeniswereld, advocaten, rechters van de rechtbank en alle andere deelnemers aan de strafprocedure. Naast zijn juridische activiteiten, die hij al drie jaar parttime uitvoert, schrijft hij sinds 2010 detectiveromans. Tot op heden is hij de auteur van 17 thrillers voor volwassenen, heeft hij verschillende korte verhalen geschreven, twee novellen en drie kinderthrillers.

Ergens diep in een grot in Zwitserland wordt een man op gruwelijke wijze gemarteld. Een aantal dagen later wordt er op een postkantoor een bizarre ontdekking gedaan. Er is een pakketje bezorgd waar een rode vloeistof uit drupt, en de postzegel is gemaakt van een wel heel apart materiaal.
Inspecteur Ana Bartomeu van de politie in Genève wordt op de zaak gezet. Haar zoektocht voert langs verschillende postkantoren in Zwitserland en een gedeelte van Frankrijk. Wat volgt is een race tegen de klok om deze afzender, die tevens een nietsontziende dader blijkt te zijn, in de kraag te grijpen.

De postzegelverzamelaar start met een dubbele proloog. De eerste proloog begint met een gruwelijke marteling van een man, de spanning zit er dan ook meteen goed in. In de tweede proloog maken we kennis met Maxime Dutoit. Maxime werkt inmiddels vijf jaar bij het postpakkettensorteercentrum van Daillens waar hij vooral nachtdiensten draait, waardoor hij overdag de tijd heeft om te doen wat hij wil. Het verhaal kent meerdere verhaallijnen, met af en toe lugubere scènes, en wordt afwisselend verteld vanuit verschillende personages. Zo volgen we inspecteur Ana Bartomeu van de federale politie in Genève en haar collega’s, maar ook Sam, een jongen die opgroeit bij zijn grootouders na de dood van zijn moeder. Ana wordt, door een tekort aan personeel, op een zaak gezet waarbij er een luguber pakketje op een postkantoor is bezorgd. Het schijnt dat het pakketje langzaam begint te ontdooien en dat er een straaltje bloed uit druipt. Ook wordt er een postzegel op het pakket gevonden die uit menselijke huid bestaat. Het verhaal is origineel en wordt uitgebreid verteld, maar de auteur benoemt hierbij wel zeer veel details. Het is irritant om elk detail van een plaats of een persoon te lezen, zeker als dit het hele verhaal doorgaat en verder weinig toevoegt. De opbouw van het verhaal, na het wegdenken van de vele details, is zeker goed gedaan, de spanning zit er goed in. Hetzelfde geldt voor de schrijfstijl, toegankelijk maar door de vele details neemt het de vaart uit het verhaal. De postzegelverzamelaar heeft helaas ook een onbevredigend slot. Jammer want er zou zoveel meer uit te halen zijn.

De postzegelverzamelaar is een mooi origineel verhaal, maar door de vele details en het onbevredigende eind niet helemaal wat je als thrillerlezer verwacht.

Deze recensie is eerder verschenen op VrouwenThrillers.nl
Ik waardeer deze thriller met 3,5*