Lezersrecensie
Een origineel, indrukwekkend verhaal
Lelle zoekt nog steeds naar zijn spoorloos verdwenen 17-jarige dochter Lina. Ze verdween destijds bij een bushalte aan de Zilverweg in het noorden van Zweden. De politie heeft de zaak echter allang opgegeven, totdat er opnieuw een meisje vermist wordt. Lelle gaat tot het uiterste om achter de waarheid te komen.
Stina Jackson (1983) groeide op in het noorden van Zweden. In 2006 vertrok ze naar Denver, Colorado. Daar schreef ze haar debuut ‘De zilverweg’, dat zich afspeelt in haar geboorteland en meteen een groot verkoopsucces werd. ‘De zilverweg’j is inmiddels al aan vijfentwintig landen verkocht.
In ‘De zilverweg’ gaat Lelle nog steeds op zoek naar zijn vermiste dochter Lina die drie jaar geleden ineens spoorloos verdween. Lelle voelt zich schuldig omdat hij Lina bij de bushalte heeft afgezet. Hij is ook meteen de laatste die haar gezien heeft voor ze verdween. De politie heeft inmiddels de zoektocht opgegeven maar Lelle kamt nog steeds elk plekje uit om een spoor van Lina te vinden. Het laat hem niet los, hij wil weten wat er met zijn meisje gebeurd is. Het eerste deel van het verhaal wordt vanuit twee perspectieven verteld. We volgen het verhaal van Lelle, die nog steeds op zoek is naar zijn dochter, en het verhaal van de 17-jarige Meja. Meja is samen met haar labiele moeder Silje ingetrokken bij Torbjörn. Torbjörn woont afgelegen en is een zonderlinge man. In de buurt wordt hij de ‘geile Torbjörn’ genoemd. Gelukkig ontmoet Meja een jongen uit de buurt waar ze verliefd op wordt en veel mee optrekt. In het tweede deel van het boek komen de beide verhaallijnen mooi bij elkaar, om in een spannend onverwacht slot te eindigen.
De schrijfstijl is vlot, beeldend en beklemmend. We voelen de constante dreiging die van het boek uitgaat en kunnen ons volledig inleven in de personages en het onherbergzame gebied. Je voelt als het ware de onmacht van Lelle. De onderhuidse spanning dringt diep in je door. Het wisselen van de verhaallijnen zorgt ervoor dat je aandacht nergens verslapt.
Met recht heeft ‘De zilverweg’ het kopje ‘Beste Scandinavische thriller van 2018’ gekregen. Een origineel, indrukwekkend verhaal.
Stina Jackson (1983) groeide op in het noorden van Zweden. In 2006 vertrok ze naar Denver, Colorado. Daar schreef ze haar debuut ‘De zilverweg’, dat zich afspeelt in haar geboorteland en meteen een groot verkoopsucces werd. ‘De zilverweg’j is inmiddels al aan vijfentwintig landen verkocht.
In ‘De zilverweg’ gaat Lelle nog steeds op zoek naar zijn vermiste dochter Lina die drie jaar geleden ineens spoorloos verdween. Lelle voelt zich schuldig omdat hij Lina bij de bushalte heeft afgezet. Hij is ook meteen de laatste die haar gezien heeft voor ze verdween. De politie heeft inmiddels de zoektocht opgegeven maar Lelle kamt nog steeds elk plekje uit om een spoor van Lina te vinden. Het laat hem niet los, hij wil weten wat er met zijn meisje gebeurd is. Het eerste deel van het verhaal wordt vanuit twee perspectieven verteld. We volgen het verhaal van Lelle, die nog steeds op zoek is naar zijn dochter, en het verhaal van de 17-jarige Meja. Meja is samen met haar labiele moeder Silje ingetrokken bij Torbjörn. Torbjörn woont afgelegen en is een zonderlinge man. In de buurt wordt hij de ‘geile Torbjörn’ genoemd. Gelukkig ontmoet Meja een jongen uit de buurt waar ze verliefd op wordt en veel mee optrekt. In het tweede deel van het boek komen de beide verhaallijnen mooi bij elkaar, om in een spannend onverwacht slot te eindigen.
De schrijfstijl is vlot, beeldend en beklemmend. We voelen de constante dreiging die van het boek uitgaat en kunnen ons volledig inleven in de personages en het onherbergzame gebied. Je voelt als het ware de onmacht van Lelle. De onderhuidse spanning dringt diep in je door. Het wisselen van de verhaallijnen zorgt ervoor dat je aandacht nergens verslapt.
Met recht heeft ‘De zilverweg’ het kopje ‘Beste Scandinavische thriller van 2018’ gekregen. Een origineel, indrukwekkend verhaal.
1
Reageer op deze recensie