Lezersrecensie
Verhalen met een hoog huiskamergevoel
In de verhalenbundel Kruiend IJs neemt auteur Henk Witjes de lezer mee op een bijzondere reis die je met een warm ‘huiskamergevoel’ achterlaat. De verhalen zijn ontzettend gevarieerd waarbij soms melancholie de boventoon voert en soms humor. Bij een ander is die boventoon bewustwording maar ook een maatschappelijk kritische toon schuwt Henk Witjes niet. Verhalen uit ‘de oude doos’ passeren de revue en dan word je als lezer weer verrast door een verhaal waarbij je totaal op het verkeerde been gezet wordt.
Geen labeltje
Kruiend is niet goed te duiden maar ach, wie zit er op een labeltje wachten, nietwaar? De schrijfstijl mag van tijd tot tijd poëtisch genoemd worden, soms zelfs literair maar soms ook ‘gewoon’ rechttoe rechtaan. Wellicht is het tijdens het eerste verhaal even doorbijten maar als de schrijfstijl van Henk Witjes eenmaal is ingedaald lees je de bundel in één ruk uit. Er is niet echt een rode draad in deze bundel te bespeuren maar het eerste en het laatste verhaal zijn duidelijk de kop en kont van het geheel.
Een goede dosis kippenvel
Waar haalt Henk toch zijn inspiratie vandaan? In deze bundel is hij werkelijk van alle markten thuis. De onderwerpen vliegen alle kanten uit maar de verhalen hebben wel degelijk vaak een boodschap. Henk Witjes schrijft niet op een belerende toon maar meer op een waarbij de lezer welwillend knikkend en ook grinnikend in zijn stoel zit. Ook de verhalen waarbij er een brok weggeslikt moet worden mogen er zijn. Die verhalen zijn herkenbaar en raken een gevoelige snaar. Zoals het prachtige Franzl waarbij een goede dosis kippenvel tot stand komt en ook Doe maar normaal doet vast en zeker stof opwaaien. Hier en daar steken ook een aantal wijsneuzerige verhalen de kop op, heerlijk gewoonweg.
Vreemde eend in de bijt
Kortom, Kruiend IJs valt lastig te duiden maar dat is dan ook de charme van dit boek. Een aantal steekwoorden die als vanzelf opkomen zijn, humoristisch, gevat, aandoenlijk en melancholisch. Verhalen uit de oude doos, hier en daar een vreemde eend in de bijt, kritisch en laat je met een warm gevoel achter.
Geen labeltje
Kruiend is niet goed te duiden maar ach, wie zit er op een labeltje wachten, nietwaar? De schrijfstijl mag van tijd tot tijd poëtisch genoemd worden, soms zelfs literair maar soms ook ‘gewoon’ rechttoe rechtaan. Wellicht is het tijdens het eerste verhaal even doorbijten maar als de schrijfstijl van Henk Witjes eenmaal is ingedaald lees je de bundel in één ruk uit. Er is niet echt een rode draad in deze bundel te bespeuren maar het eerste en het laatste verhaal zijn duidelijk de kop en kont van het geheel.
Een goede dosis kippenvel
Waar haalt Henk toch zijn inspiratie vandaan? In deze bundel is hij werkelijk van alle markten thuis. De onderwerpen vliegen alle kanten uit maar de verhalen hebben wel degelijk vaak een boodschap. Henk Witjes schrijft niet op een belerende toon maar meer op een waarbij de lezer welwillend knikkend en ook grinnikend in zijn stoel zit. Ook de verhalen waarbij er een brok weggeslikt moet worden mogen er zijn. Die verhalen zijn herkenbaar en raken een gevoelige snaar. Zoals het prachtige Franzl waarbij een goede dosis kippenvel tot stand komt en ook Doe maar normaal doet vast en zeker stof opwaaien. Hier en daar steken ook een aantal wijsneuzerige verhalen de kop op, heerlijk gewoonweg.
Vreemde eend in de bijt
Kortom, Kruiend IJs valt lastig te duiden maar dat is dan ook de charme van dit boek. Een aantal steekwoorden die als vanzelf opkomen zijn, humoristisch, gevat, aandoenlijk en melancholisch. Verhalen uit de oude doos, hier en daar een vreemde eend in de bijt, kritisch en laat je met een warm gevoel achter.
1
Reageer op deze recensie