Lezersrecensie
Je kunt niet winnen van iets wat je niet begrijpt
Albert en Edouard, twee Franse soldaten, bevinden zich tijdens de laatste dagen van de Eerste Wereldoorlog aan het front. Ze overleven ternauwernood de verschrikkingen van de loopgravenoorlog en ontdekken dat de vijand niet alleen de Duitse tegenstander is, maar ook binnen hun eigen gelederen schuilt. De mannen verlangen hevig naar het einde van de oorlog, maar na de wapenstilstand zijn ze zó veranderd dat een terugkeer naar hun leven van vóór de oorlog onmogelijk (b)lijkt.
De oorlog speelt zich echter niet alleen op het slagveld af; hij blijft doordenderen, zelfs nadat het laatste schot is gelost. Het einde van de oorlog vormt dan ook niet het einde van het boek, maar opent een nieuw hoofdstuk in het leven van Edouard en Albert. Ze beseffen al snel dat ze de kwelgeesten van het verleden niet achter zich kunnen laten. De doden en de herinneringen blijven onrustig, zonder respect opgegraven.
Hoewel de doden als helden worden gevierd, is er voor de overlevenden nauwelijks begrip of ruimte. (... men drukt de doden even innig aan het hart als men de overlevenden van zich afstoot...) Het boek brengt het grotere drama van de Eerste Wereldoorlog terug tot de essentie: de overlevingsstrijd van twee soldaten, die elkaar vasthouden in hun poging om te overleven in een tijd waarin de oorlog al ver achter hen ligt. Het gaat niet alleen om fysiek overleven, maar ook om het (her)vinden van hun identiteit.
Het verhaal wordt op heldere, grafische wijze verteld door een alwetende verteller, die met ironie de ervaringen van de hoofdpersonages weergeeft. De beschrijvingen zijn beeldend, rauw en direct. Ondanks de omvang van het boek blijft de spanning tot het einde behouden. Het verhaal sleept de lezer mee in het schaduwleven van Albert en Edouard, en hun pogingen om te overleven te midden van de verschrikkingen en de nasleep van de oorlog.
De oorlog speelt zich echter niet alleen op het slagveld af; hij blijft doordenderen, zelfs nadat het laatste schot is gelost. Het einde van de oorlog vormt dan ook niet het einde van het boek, maar opent een nieuw hoofdstuk in het leven van Edouard en Albert. Ze beseffen al snel dat ze de kwelgeesten van het verleden niet achter zich kunnen laten. De doden en de herinneringen blijven onrustig, zonder respect opgegraven.
Hoewel de doden als helden worden gevierd, is er voor de overlevenden nauwelijks begrip of ruimte. (... men drukt de doden even innig aan het hart als men de overlevenden van zich afstoot...) Het boek brengt het grotere drama van de Eerste Wereldoorlog terug tot de essentie: de overlevingsstrijd van twee soldaten, die elkaar vasthouden in hun poging om te overleven in een tijd waarin de oorlog al ver achter hen ligt. Het gaat niet alleen om fysiek overleven, maar ook om het (her)vinden van hun identiteit.
Het verhaal wordt op heldere, grafische wijze verteld door een alwetende verteller, die met ironie de ervaringen van de hoofdpersonages weergeeft. De beschrijvingen zijn beeldend, rauw en direct. Ondanks de omvang van het boek blijft de spanning tot het einde behouden. Het verhaal sleept de lezer mee in het schaduwleven van Albert en Edouard, en hun pogingen om te overleven te midden van de verschrikkingen en de nasleep van de oorlog.
2
Reageer op deze recensie