Onsterfelijkheid ten einde
De Onsterfelijke Troon is het vervolg op de debuutroman van Stella Gemmell, De Stad. De Stad was een boek met een traag begin, maar een pakkend einde waarbij het duidelijk was dat Gemmell (nog) geen geroutineerd auteur was. Waar in De Stad James Barclay nog werd bedankt voor de hulp bij het boek, is dat schijnbaar bij De Onsterfelijke Troon niet nodig geweest. Een teken aan de wand voor de ontwikkeling van Gemmell als auteur?
De Onsterfelijke Troon pakt de draad op waar De Stad is gestopt. De ingezette teloorgang van De Stad heeft zijn welhaast onvermijdelijke gevolg. De Stad wordt verslagen, weet van oude vijanden bondgenoten te maken, om vervolgens geconfronteerd te worden met nog gevaarlijker vijanden. Ook intern valt men van de regen in de drup. De eeuwenoude rivaliteiten tussen de zeven Serafim-families lijken te worden beslist door de dood van de Keizer (de Onsterfelijke). Het tegengestelde gebeurt echter, de moordpartij op de Keizer en zijn bondgenoten leidt tot nog grotere schisma’s tussen de verschillende Serafimgeslachten. Wat wel duidelijk is, is dat ze de mythe van de onsterfelijkheid kwijtraken. Zodra de eerste Serafim gedood is, blijken ook de anderen wel degelijk te kunnen bloeden, en flink ook!
In tegenstelling tot De Stad barst De Onsterfelijke Troon barst vanaf pagina één los. Er staan duidelijke kaarten voorin het boek, die een mooie indruk geven van de wereld waarin het verhaal zich afspeelt. De proloog is prachtig en de eerste hoofdstukken zijn pakkend. Mocht Gemmell ooit nog weer een tweede deel schrijven, dan zou een samenvatting van het eerste deel prettig zijn. Ook een stamboom van de verschillende Serafimgeslachten zou een goede toevoeging bij dit boek zijn geweest.
Net als bij De Stad gebruikt Gemmell in dit boek terugblikken om achtergrondinformatie over het verhaal te geven. Gelukkig maakt ze nu niet te veel gebruik van deze techniek. Ook vooruitblikken lijken tot haar arsenaal te behoren waarbij het verschil tussen expliciete en impliciete vooruitblikken duidelijk is. Een expliciete vooruitblik vanuit de verteller zoals 'een beslissing die hun aller lot zou bepalen' is storend. Mooier zijn de impliciete vooruitblikken, zoals de mening van een hoofdpersoon 'Je hebt sympathie voor een verdoemd rijk'. En nog mooier, de droom van Emly waarin een toekomstvoorspelling wordt gedaan, maar waarin ze zelf twijfelt of ze het mee heeft gemaakt of gedroomd heeft. Prachtig!
Hinderlijk in De Onsterfelijke Troon zijn nog wel de met enige regelmaat voorkomende onduidelijkheden en fouten, waarbij het niet altijd duidelijk is of het de vertaling is, of Gemmells werk. Een voorbeeld hiervan is de volgende zin: 'De aanvoerder van de vijand was ook dood, die lag zwaargewond op de overloop' of de opmerking: 'Een leger legt 150 mijl per dag af'. Dat lijkt toch echt wat lastig te voet of te paard. Daarnaast is er af en toe ook een beeldspraak die de plank behoorlijk misslaat, bijvoorbeeld: 'Er klonk een soort dreun, een beetje het lawaai waarmee de golven op de rotsen van de Vesting sloegen maar dan wel duizend keer sterker.'
Mooi aan de vertelstijl van Gemmell is dat ze af en toe gemakkelijk, je zou haast kunnen zeggen gemakzuchtig, over zaken heenstapt (bijvoorbeeld de dood van Shuskara en de Onsterfelijke) en op andere momenten weer zeer gedetailleerd verhaalt (over een dronken spion die gevolgd wordt door Rubin). Het is prachtig hoe Gemmell het verhaal soms versnelt en op andere momenten vertraagt. Hierdoor blijft het verhaal vlot verlopen, terwijl een lezer toch kan genieten van mooie beschrijvingen en uitgebreide, gedetailleerde actie-scènes. Een enkele keer gaat dit ook niet goed, bijvoorbeeld als Gemmell de indruk wekt dat een leger vijandige barbaren de Stad wel even zal overlopen. Dat blijkt (gelukkig) toch een stuk minder het geval dan de suggestie die ze vooraf doet. Hoe dit kan, wordt dan echter niet duidelijk. Ook wisselt ze in haar boek mooi van perspectieven tussen de verschillende personen. Hierdoor blijft steeds onduidelijk wie nu eigenlijk de sympathie van de lezer verdient. Het is soms echt schokkend omdat personen die je als lezer tot de goede kant rekende, zonder pardon een aartsvijand blijken te zijn.
Het boek heeft veel verhaallijnen. Gemmell maakt hierbij mooi gebruik van cliffhangers. Een mooi voorbeeld is het leger van Marcus Rae Khan dat het zwaar heeft in de veldslag met de vijand. Als lezer ben je benieuwd of er nog een redding mogelijk is. Op dat antwoord moet je lang wachten, omdat andere verhaallijnen eerst voorrang krijgen. Ook weet Gemmell op geloofwaardige wijze nieuwe personen in het verhaal te introduceren, wat de onvoorspelbaarheid van het boek ten goede komt, en diept ze bestaande personen goed uit. Dit is een duidelijk verschil met De Stad.
Het slot van het boek is mooi, hoewel een doorgewinterde fantasyfan misschien op een ander einde had gehoopt. Het laat echter ook weer voldoende vragen open en biedt veel aanknopingspunten voor een vervolgverhaal met de hoofdpersonen die het einde van het boek ongeschonden halen. En dat vervolg mag er zeker komen.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Sjoerd Huinink
Gesponsord
Een indringend verhaal op het scherp van de snede, vanuit de belevingswereld van de strafrechtadvocate die als slachtoffer moet strijden voor een eerlijke behandeling onder het recht waar ze altijd in heeft geloofd.
Hetzelfde boek lezen brengt mensen samen: je hebt direct iets om over te praten! Daarom lezen we in november met heel Nederland 'Joe Speedboot' van Tommy Wieringa. Je haalt het boek gratis op bij je bibliotheek.
'Bevreemdend, mysterieus en ongelofelijk. Esther Gerritsen maakt het onbereikbare perspectief herkenbaar.' – Jury Boekenbon Literatuurprijs 2024 over Gebied 19
Nieuwe, prachtige roman van dé literaire stem uit Ierland, Sally Rooney.
Dog Man is terug met een spannend nieuw avontuur! Een stinkdier zorgt voor een groot drama: Dog Man ruikt verschrikkelijk
Een radicaal eerlijk en aangrijpend onderzoek van een dochter die niet alleen de moeizame relatie met haar moeder probeert te begrijpen, maar ook de verstoorde relatie tot haar eigen lichaam.
Speurend naar eeuwenoude ruïnes en kastelen, objecten en kunstwerken, reisroutes en slagvelden slalomt Bart Van Loo door de Lage Landen.
Een nieuwe Baantjer is altijd een goed cadeau! Op een voorjaarsochtend wordt het lichaam van Ron Doomerik aangetroffen in zijn appartement aan de Amsterdamse Houtkade. Er steekt een mes in zijn rug.
Een magische reis naar Fantasia is een nieuwe versie van het avontuur Lang Leve Fantasia van Geronimo Stilton met extra veel avontuur en veel meer illustraties. Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Een betoverend cadeauboek, met linnen omslag, poëtisch vertaald door Imme Dros.
De manga over een avontuurlijke eenhoorn voor 9+. Unico's liefde heeft Venus en haar handlanger Byron wakker gemaakt, die hen allebei willen vernietigen!
De uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis. Een schitterend halfland van angst en hoop, ingeklemd tussen hoge dijken, waar alles permanent verandert en niets is wat het lijkt.
Meester Jesper gaat op schoolkamp met de kinderen uit groep 8. De directeur, mevrouw Azijnvijver, heeft één strenge eis: geen telefoons mee op kamp.
Meester Mark verzamelde de allerleukte taalfoutjes en kinderlogica over feesten en feestjes: van verjaardag tot kerst, en van sint tot de geboorte van een baby.
Op zoek naar avontuur en de waarheid over haar moeder, wordt Cato meegesleurd op een gevaarlijke reis door tijd en herinneringen - Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
Een zeer vooraanstaand forensisch antropoloog claimt dat in het kunstwerk gebruik is gemaakt van een menselijk bot.
Diep verscholen in de Appalachen ligt de McAlpine Lodge, waar Will en Sara hun huwelijksreis doorbrengen. Het resort is een afgelegen paradijs op aarde, behalve dan dat iedereen er liegt.
Het langverwachte vervolg op Koninkrijk. Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Vergeet wat je weet over het continent Afrika. Zeinab Badawi duikt in het verleden van haar geboortecontinent, de geboorteplek van de mensheid.
Waar we onze kinderen in de fysieke wereld steeds meer overbeschermen, laten we hen in de digitale wereld vogelvrij – met desastreuze gevolgen voor hun mentale welzijn.
In dit derde deel van 'De memoires van Abel Sikkink' zien we Parijs en het grillige Europa van de tweede helft van de negentiende eeuw.
De ineenstorting van welvaartsstaten, supercyclonen, megadroogtes, extreemrechts extremisme, ongebreidelde virussen, energietekorten, cyberaanvallen: de mensheid beweegt zich richting een tijdperk van permanente crisis.
Dit boek wijst de weg naar een energieker leven. Je wakkert het vuur in je leven weer aan!
