Stormen op komst na een kabbelende start

Grim en Schaduw is het tweede deel van de Keizerrijk der Stormen-serie van de Amerikaanse auteur Jon Skovron. Aan het eind van het eerste deel worden de beide hoofdpersonen, Hoop en Rood, van elkaar gescheiden. Rood valt in handen van de biospinners, die levensvormen kunnen manipuleren en een machtige factie binnen het keizerrijk vormen. Vanwege Roods overgave aan de biospinners wordt Hoop gespaard en zij vlucht de zee op. In dit tweede deel hebben de beide geliefden als doel om elkaar zo snel mogelijk weer te kunnen zien. Hiervoor moet Rood, die wordt getraind door de biospinners, ontsnappen aan de biospinners of moet Hoop, die de zeeën onveilig maakt als de legendarische piraat Torment Grim, Rood bevrijden uit de handen van, wederom, de biospinners. Als ze en passant deze sekteleden een kopje kleiner kunnen maken, zullen ze dat zeker niet nalaten.

Het verhaal kent twee verhaallijnen. Rood houdt zich met name bezig met de intriges en verwikkelingen rond het keizerlijke hof. Hij raakt bevriend met Leston, de zoon van de keizer, en dient als zijn persoonlijke bewaker. Aan het hof wordt het gecompliceerd als Nea, ambassadeur van het onbekende werelddeel Aukbontar, zich bij de keizer meldt om namens haar volk vriendschappelijke banden aan te knopen met het Keizerrijk der Stormen. Ondertussen maakt Hoop als de legendarische piraat Torment Grim het de keizerlijke marine lastig, totdat ze op een misstand stuit, uiteraard veroorzaakt door de biospinners, waar ze niet anders kan dan hoogstpersoonlijk een stokje voor te steken. Daar waar het verhaal kabbelend begint en voorspelbaar oogt, volgen in het tweede en derde deel van het verhaal enkele prachtige onthullingen en onverwachte wendingen die zo verrassend zijn dat ze uitnodigen tot verder lezen en nieuwsgierig maken naar wat nog komen gaat. Klein punt van kritiek bij deze over het algemeen goed beredeneerde plotwendingen is dat ze af en toe wel wat kort door de bocht zijn. Zo is het gemak waarmee Rood zich denkt te gaan onttrekken aan de biospinners wel lichtelijk onnozel, voor een hoofdpersoon die ze verder aardig op een rijtje lijkt te hebben.

Het was nooit mijn bedoeling kwaad te doen. Zelfs in mijn duisterste uur dacht ik dat ik met daden een groter belang diende. Maar dat is het probleem met duisternis. Het maakt dingen zo moeilijk te zien.

Met dit citaat uit 'de geheime schriften van de Donkere Magiër' start het derde deel in het boek Grim en Schaduw van Jon Skovron. Ook de andere twee delen van dit boek starten met een citaat van deze Donkere Magiër. Het geeft de diepere laag weer van wat start als een redelijk simpel verhaal tussen twee jonggeliefden die uit elkaar zijn gedreven en er alles aan willen doen om weer bij elkaar te komen.

Grim en Schaduw valt binnen de categorie coming of age-romans. Kenmerken van coming of age-romans zijn dat de hoofdpersonen over het algemeen jong zijn, bezig zijn met levensvragen en zich sterk ontwikkelen. Al deze zaken gaan zeker op voor Hoop en Rood, maar ook andere karakters in Grim en Schaduw. Wesp en Merivale zijn hier goede voorbeelden van, en het sterke hieraan is dat Skovron zich er niet toe heeft laten verleiden dit allemaal positieve ontwikkelingen te laten zijn. Het voegt toe aan de geloofwaardigheid van het verhaal, zoals ook persoonsontwikkelingen gezien de belevenissen van de personen prima te verklaren zijn. Een volgend sterk punt van dit boek is dat Skovron in zijn boek een aantal gebeurtenissen heeft beschreven waar je als lezer niet echt vrolijk van wordt. Het is zeker niet zo dat alleen de slechteriken getroffen worden door het noodlot. Het is ook voor personages die strijden voor de goede zaak niet automatisch rozengeur en maneschijn.

De wereldbouw van Skovron is verrassend. Hij weet SF en magie op een mooie manier te verweven in een verder 19e eeuws aandoende wereld, met zeilschepen, revolvers en koetsen. Met de introductie van Aukbontar, een rijk dat technologisch verder is dan het Keizerrijk der Stormen, opent hij op een originele manier een schat aan extra mogelijkheden voor zijn wereld en zijn verhaal. Een punt dat helaas afbreuk doet aan de verder goede wereldbouw van Skovron is het taalgebruik van de personages in het boek. Skovron heeft voor een flink aantal alledaagse woorden een eigen term verzonnen, allicht om zijn wereld (nog) meer inhoud te geven. Zo worden vrienden standaard smiezen genoemd, zijn vrouwen molly’s en mannen gappen. Ook worden niet bijster geslaagde krachttermen regelmatig gebruikt. Uiteindelijk went het gebruik van deze Keizerrijk-woorden wel, maar de toevoeging op de wereld wint het niet van de irritatie over de hinderlijke termen.

Skovrons schrijfstijl is prachtig beeldend. Karakters worden goed neergezet, zonder dat er al te veel bijwoorden aan te pas komen om duidelijk te maken hoe iemand in elkaar zit. Een mooi voorbeeld hiervan is het hoofdstuk over de jonge marine-kapitein Brent Vedering. Zonder ook maar een enkele keer te benoemen dat de man dwangmatig nauwgezet is, ontstaat dit beeld haarscherp. Als lezer ervaar je Brent als een pietlut en een dienstklopper, weliswaar met het hart op de goede plaats, maar toch. Skovron weet dit bijna filmisch neer te zetten.

Samenvattend is Grim en Schaduw een prima tweede deel van de serie Keizerrijk der Stormen. Het verhaal is vlot geschreven, origineel en heeft meer dan voldoende potentie om te komen tot een mooi slotdeel van deze trilogie.