Onwaarschijnlijke geschiedschrijving

Terwijl veel lezers van de serie 'Het lied van IJs en Vuur' (Game of Thrones) smachten naar het langverwachte zesde deel van de serie verschijnt nu Vuur en Bloed van de hand van George R.R. Martin. Het boek heeft als ondertitel De opkomst van het huis Targaryen van Westeros. Ook staat vermeld dat het deel 1 is, en bevat het boek maar liefst ruim 700 pagina’s, waarmee eens te meer wordt aangetoond dat de term kort en bondig niet van toepassing is op het werk van Martin.

'Nadat ze door een verraderlijke bediende via een achterpoortje waren binnengelaten, doodden de Wyls heer Eikhart en de meeste bruiloftsgasten en dwongen vervolgens de bruid om toe te kijken hoe ze haar bruidegom castreerden. Naderhand verkrachten ze Alys en haar dienstmaagden om de beurten, waarna ze hen wegvoerden en aan een slavenhandelaar uit Lys verkochten.'

Dit eerste deel van het boek van de geschiedschrijving van de Targaryens beslaat ongeveer de eerste 140 jaar van hun 283 jaar durende heerschappij over Westeros. Het boek begint met de verovering van Westeros door Aegon de Veroveraar. Dat de jaartelling van Westeros begint te lopen vanaf de Verovering -aangegeven met NdV- door Aegon zegt veel over de invloed van de Targaryens op de geschiedenis van de Zeven Koninkrijken van Westeros. Na de 37-jarige regeerperiode van Aegon verhaalt het boek vervolgens over de heerschappijen van Aenys I, Maegor I (de Wrede), Jaeharys I (de Verzoener), Viserys I, Aegon II tot aan de start van de Aegon III. Centrale kenmerk van al deze Targaryenheersers was dat het allemaal Drakenrijders waren en dat het meenemen van je draak naar een veldslag je toch een aardig voordeel oplevert. Dat was de basis voor hun heerschappij over Westeros, waarbij het in het boek duidelijk wordt dat de ene Targaryen iets bedrevener was in het goed besturen van Westeros dan de andere.

'Hij liet de handen van Aegons afgezant afhakken en in een kistje terugsturen. “Dit zijn de enige handen die ik uw bastaard ooit zal schenken”, schreef hij'

Vuur en Bloed is een compleet ander boek dan de overige boeken uit de serie 'Het lied van IJs en Vuur'. Daar waar de eerste vijf delen van de serie echte verhalen zijn, is Vuur en Bloed geschiedschrijving. Weliswaar geschiedschrijving Martin-stijl, maar wel geschiedschrijving. Dus geen verhaal beschreven vanuit de verschillende personen, zoals de lezer gewend is vanuit de 'Lied van IJs en Vuur'-serie. Daarnaast is het boek hoogstwaarschijnlijk niet te lezen als je de serie niet ook al gelezen hebt. Het verhaal is gelardeerd met personen en verhalen en voorkennis over Westeros, de Zeven Koninkrijken en adellijke families en religies is een vereiste. Het is niet aan te raden de Nederlandse versie van het boek te lezen als je alleen de Engelse termen kent. Er zijn veel namen en termen vertaald. Tot zover de waarschuwingen, en tijd voor wat lof over Vuur en Bloed.

'Maegor was dertien, de bruid tien jaar ouder…..maar de heren die de bedceremonie hadden bijgewoond, waren het er allemaal over eens dat de prins een gretige bruidegom was en Maegor zelf schepte erover op dat hij het huwelijk die nacht wel meer dan tien keer had voltrokken.'

Het meest in het oog springende punt van dit stuk Westeros-geschiedschrijving is het wel enorme aantal details. Martin beschrijft 140 jaar geschiedenis in ruim 700 bladzijden. Geen stukje van de indrukwekkende Targaryengeschiedenis blijft onbesproken. Martin geeft bij werkelijk iedere activiteit, van veldslag tot huwelijksfeest tot lynchpartij, aan wie er allemaal bij betrokken waren. En daarmee is het direct duidelijk wat geschiedschrijving Martinstijl is. Alle gruwelijkheden die de lezer gewend is uit de 'Lied van IJs en Vuur'-wereld worden ook beschreven in Vuur en Bloed. Alle sappige details die geschiedenis tot een genot om te lezen maken zijn opgenomen in het boek. Daarmee worden gortdroge opsommingen in hoog tempo gevolgd door macabere details of andere ongemakkelijke moord- en verminkpartijen, een prachtige combinatie. Daarnaast geeft Martin bij veel stukken aan dat de geschiedenis niet eenduidig is over wat er precies heeft plaatsgevonden of geeft hij meerdere versies van een gebeurtenis. Ook zijn er met enige regelmaat voetnoten opgenomen met extra uitleg over een persoon of gebeurtenis. Dit alles voedt het beeld van een historisch werk over de geschiedenis van Westeros. Ook leuk is dat familietrekjes zoals die voorkomen in de 'Lied van IJs en Vuur'-serie ook al te zien zijn in Vuur en Bloed. Zo is Rogar Baratheon ook in 55 NdV al een drinkende, jagende, gokkende vrouwenverslinder, naar het evenbeeld van zijn nazaat Robert Baratheon, die eeuwen later de IJzeren Troon zal bestijgen.

Tot slot verdienen ook de prachtige tekeningen van Doug Wheatley een compliment. Ze geven een prachtig beeld bij het verhaal dat Martin vertelt in Vuur en Bloed.

Wie verwacht een roman van het 'Lied van IJs en Vuur' te lezen komt met dit boek bedrogen uit. Toch is Vuur en Bloed een prachtige toevoeging op de toch al rijke wereld die Martin geschapen heeft. In zijn herkenbare stijl heeft Martin een mooi geschiedenisboek geschreven waarvan fans van de serie, zeker degenen met een passie voor geschiedenis, zullen genieten. Het geeft de 'Lied van IJs en Vuur'-serie nog meer inhoud en maakt benieuwd naar de volgende 140 jaar tot aan de dood van Aerys II, de Krankzinnige Koning.