Vrienden door dik en dun

We hebben allemaal wel eens een klein geheim dat aan niemand is verteld, zeker niet aan een beste vriendin, met wie je al je hele leven bevriend bent. En dan op een dag komt die tijd weer je leven binnen gerold en beleef je die dagen toen je niet anders kon dan proeven van het verboden fruit.

Het verleden komt terug

Hoofdpersoon Asta is al heel lang bevriend met Mai. Ook tijdens het studeren woonden ze in dezelfde studenteneenheid. Nu is Mai een alleenstaande moeder van een zoontje van twee en is Asta, net drieëndertig geworden, schrijfster. Ze delen nog steeds lief en leed, zien elkaar regelmatig en houden ook contact via sms’jes.

Asta probeert hard te werken aan een boek over een Poolse beeldhouwer die portretten met cement maakte. De uitnodiging voor de herdenkingsbijeenkomst van de dood van Mai’s toenmalige vriendje August, tien jaar geleden, leidt haar meer af dan ze zou willen. Het zijn maar kleine dingen die nodig zijn om haar terug naar de tijd te voeren van feesten, gekke invallen, voldoende drank en heel veel lol. Daar waren ze goed in, de bewoners van de wooneenheid van Asta, Mai, August en vijf andere studenten.

Compositie van woorden en stukken wit

Uitgeverij Koppernik bestaat sinds 2014 en heeft sindsdien al heel wat ruwe diamantjes uitgegeven: gedurfde en eigenzinnige romans, zoals van Donald Niedekker, Sara Baume en Cynan Jones. Veel schrijvers die werken met een minimaal gebruik van woorden en of met teksten stevig leunend tegen de poëzie aan. Ook Tine Høeg zet niet veel woorden op een pagina. Sterker nog, de ruimten zonder tekst vormen een overmacht tegenover de pagina’s vol mét tekst, die sowieso spaarzaam zijn ingericht. Tine Høeg maakt als het ware composities met stukken wit en woorden: wit betekent rust, die in acht moet worden genomen om de woorden beter te laten uitlopen. En zo varieert het aantal woorden per pagina. En kan het leestempo ondanks de halflege pagina’s niet worden opgeschroefd.

De A van Asta laveert tussen heden, verleden en sms’jes. Interpunctie is net zo schaars als een volle pagina en vaak moet je dan ook raden wie wat zegt of schrijft. Ondanks het minieme gebruik van woorden, halve gesprekken en door elkaar heen wervelende tijden destilleert zich een boeiend verhaal over een roemrucht studentenleven en een schuldgevoel dat de kop weer opsteekt.

Prijs voor de tweede roman

De vertalers Adriaan van der Hoeve en Edith Koenders zullen er een hele kluif aan hebben gehad om de spaarzame woorden die zo zorgvuldig zijn gekozen door Tine Høeg, een goed Nederlands equivalent te geven, opdat het karakter van het verhaal overeind blijft, inclusief de verschillende Deense etenswaren die voorbij komen in het verhaal. Ze zijn daarin ruimschoots geslaagd.

De A van Asta is een korte maar volle roman die je meteen opnieuw wilt openslaan, eenmaal op de laatste pagina gekomen. Het is Tine Høeg’s tweede roman. Haar eerste roman Nye Rejsende won de Deense prijs voor de beste debuutroman. Als er een prijs zou zijn voor de tweede roman, zou De A van Asta een goede kans maken. Er is inmiddels ook een derde roman uit: Sult. En nu maar wachten op de vertalingen. De A van Asta kan alvast onder de kerstboom.

Tine Høeg – De A van Asta (Tour de chambre, vert. uit het Deens: Adriaan van der Hoeve en Edith Koenders), Koppernik 2024

Deze bespreking is ook verschenen in Smitakis Boekenlust, mét leestips: https://smitakisboekenlust.com/tine-hoeg-de-a-van-asta/