Lezersrecensie
Doorvoeld debuut over pijn, verlies en verder leven
Alles wat blijft is het debuut van de Italiaanse schrijfster Roberta Recchia. Het boek werd al in verschillende talen vertaald en was in Italië een succes.
In het Rome van 1956 volgen we Marisa en Stelvio, twee jonge mensen die nogal van elkaar verschillen, maar elkaar toch vinden. Ruim twintig jaar later overkomt hun dochter Betta iets heel ergs. Nichtje Miriam is hiervan getuige, maar zwijgt. Wat volgt is een beschrijving van wat verdriet en pijn met mensen doen en hoe elkeen hier verschillend mee omgaat.
Het boek is vlot geschreven, met veel inlevingsvermogen, compassie en geloofwaardigheid. We vinden ook een zekere mate van magie terug in het boek.
De personages worden enorm nauwkeurig beschreven. Ze gaan snel onder de huid zitten. Zo is Marisa een echte mama, groot van hart en Stelvio een schat van een man, stil maar een rots in de branding voor zijn vrouw. Ook de randpersonages worden uitzonderlijk goed beschreven.
De dilemma’s worden met veel zorg en de nodige tijd uitgewerkt. Dat maakt ze heel realistisch en geloofwaardig. Naast pijn en verlies, zijn ook discretie, schaamte en depressie enkele van de thema’s.
‘Hoe was het om jezelf door dat huis te slepen waar het nooit licht werd, waar werd gefluisterd zodat niets het fragiele evenwicht verstoorde?’
‘Het waren de momenten waarop het verdriet minder grijpbaar werd en normaliteit liet doorschemeren, als licht door slijtageplekken in een stof.’
‘Wat liefdeszaken betreft leefde ze van gereflecteerd licht.’
Het boek is evenwichtig opgebouwd met een proloog, het verhaal en een epiloog. Het is knap hoe verschillende elementen naar het einde van het boek toe terugkomen. Zo worden er mooie parallellen getrokken.
Ook is het bijzonder dat de hoofdstukken namen krijgen zoals ‘het diadeemmeisje’ of ‘het einde van de winter’. De lezer leert dan telkens doorheen het hoofdstuk te begrijpen waarom het hoofdstuk zo heet.
Alles wat blijft is een heel mooi boek dat de lezer heel erg zal aangrijpen en ontroeren. Het is een boek voor lezers die graag boeken lezen met verwerkingsprocessen na een groot verdriet, een boek met echte, grote en waarachtige emoties.
In het Rome van 1956 volgen we Marisa en Stelvio, twee jonge mensen die nogal van elkaar verschillen, maar elkaar toch vinden. Ruim twintig jaar later overkomt hun dochter Betta iets heel ergs. Nichtje Miriam is hiervan getuige, maar zwijgt. Wat volgt is een beschrijving van wat verdriet en pijn met mensen doen en hoe elkeen hier verschillend mee omgaat.
Het boek is vlot geschreven, met veel inlevingsvermogen, compassie en geloofwaardigheid. We vinden ook een zekere mate van magie terug in het boek.
De personages worden enorm nauwkeurig beschreven. Ze gaan snel onder de huid zitten. Zo is Marisa een echte mama, groot van hart en Stelvio een schat van een man, stil maar een rots in de branding voor zijn vrouw. Ook de randpersonages worden uitzonderlijk goed beschreven.
De dilemma’s worden met veel zorg en de nodige tijd uitgewerkt. Dat maakt ze heel realistisch en geloofwaardig. Naast pijn en verlies, zijn ook discretie, schaamte en depressie enkele van de thema’s.
‘Hoe was het om jezelf door dat huis te slepen waar het nooit licht werd, waar werd gefluisterd zodat niets het fragiele evenwicht verstoorde?’
‘Het waren de momenten waarop het verdriet minder grijpbaar werd en normaliteit liet doorschemeren, als licht door slijtageplekken in een stof.’
‘Wat liefdeszaken betreft leefde ze van gereflecteerd licht.’
Het boek is evenwichtig opgebouwd met een proloog, het verhaal en een epiloog. Het is knap hoe verschillende elementen naar het einde van het boek toe terugkomen. Zo worden er mooie parallellen getrokken.
Ook is het bijzonder dat de hoofdstukken namen krijgen zoals ‘het diadeemmeisje’ of ‘het einde van de winter’. De lezer leert dan telkens doorheen het hoofdstuk te begrijpen waarom het hoofdstuk zo heet.
Alles wat blijft is een heel mooi boek dat de lezer heel erg zal aangrijpen en ontroeren. Het is een boek voor lezers die graag boeken lezen met verwerkingsprocessen na een groot verdriet, een boek met echte, grote en waarachtige emoties.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van SofieDeBraekeleer
Gesponsord
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder met zijn kenmerkende warmte, scherpzinnigheid en humor.
Een roman die bijna uit zijn voegen barst van emotie met een prachtige schrijfstijl en onvergetelijke personages, een verhaal dat je telkens weer zult willen herlezen.
Parijs 1942. Miri ontsnapt aan een razzia en komt terecht op het platteland. Op een nacht krijgt ze een gevaarlijke missie. Slaagt ze erin om zowel haar eigen leven als dat van anderen te redden?
Dé TikTok-sensatie van dit moment! Heerlijke cosy small town romance voor de fans van Gilmore Girls. Grumpy vs. sunshine én spice, wat wil je nog meer!
