Prachtige helende magie

Wat een humoristische, magische, ontroerende, helende klepper is Als de wereld wankelt van Jandy Nelson. De schrijfster van onder meer de bestseller Ik geef je de zon vertelt hier het verhaal over de familie Fall waar Wynton, Miles en Dizzy na het vertrek van hun vader nooit meer helemaal gelukkig geworden zijn. Dan komt er een meisje -of is ze een engel?- hun leven binnen gedwarreld en lijkt alles de goede kant op te gaan, tot helaas meteen erop het noodlot toeslaat en de familie Fall nog zwaarder gewond achterblijft. Enkel door te praten en allemaal hun verhaal te kunnen vertellen is genezing nog mogelijk.

Het eerste wat opvalt aan het boek zijn de verschillende vormen waaruit het bestaat. Naast de vele stukken in flashback, worden er sprookjes verteld en brieven en krantenknipsels afgebeeld. De personages komen levensecht over omdat ze allemaal aan bod komen en hun verhaal vertellen. Hun emoties worden knap via show, don’t tell duidelijk gemaakt.

Er zitten heel veel mooie beelden in het boek zoals een hangmat ophangen in een herinnering en erin gaan liggen of een hoofd als rommeligste la die je je kan voorstellen, eentje die niet meer dichtgaat.

De prachtige zinnen zijn legio:

‘Schuld bonkte op de deur van zijn gedachten, met twee vuisten.’

‘Wat deden mensen met kliekjes liefde die niemand meer wilde?’

‘Je weet dat er aan de andere kant van je oogleden prachtige dagen op je wachten.’

Het boek is heel vlot geschreven en bevat voldoende spannende elementen om je te doen verder lezen. Zo vergaat het Alonso en Sebastian goed en dan staat er ‘was de tijd toen maar gestopt’. Dus dan ga je als lezer automatisch denken: Wat gaat er nu gebeuren? Of Wynton die iets doet voor zijn broer, maar die herinnert het zich waarschijnlijk niet. Het wat blijft nog even spannend. Ook zitten er verschillende goede plottwists in het boek die de lezer niet zal zien aankomen.

De magie maakt het boek extra bijzonder. Zo praat Alonso’s moeder hem bij over zijn echte vader en als het verhaal uit is, zijn er drie jaar verstreken. Theo geeft licht en dieren komen rond hem zitten als hij musiceert. Sebastian zweeft dan weer.

Hoewel het boek over de verwerking van verdriet gaat, zit er ook veel humor in. Zo heeft Dizzy het heel erg voor bombastische liefdesromannetjes en praat deze 12-jarige almaar over haar ‘sluimerende oventje’. Of Sandro de hond die klaagt over het gebrek aan representatie want het verhaal van Alonso Fall kent geen enkele hond.

Verfijnd is dat de citaten die vooraan staan doorheen het boek terugkomen in letterlijke of geparafraseerde vorm.

Naast thema’s als verdriet, familie, liefde en zoektocht naar identiteit, bevat dit heerlijk dikke boek nog zoveel meer zaken dan verhoopt en dat allemaal in één boek. Het lijkt wel duidelijk: met de keuze voor dit boek kan je niet verkeerd doen.