Romantische maar tragische liefde

Als hij bij mij was gebleven werd geschreven door Laura Nowlin en vertaald door Titia Ram. Als kind waren Autumn en Finn hartsvrienden en onafscheidelijk. In de middelbare school groeien ze uit elkaar. Toch houdt Autumn nog steeds van Finn, alleen beseft ze dat zelf niet gedurende lange tijd. Het maakt ook niet uit, want zijzelf heeft een vriendje, Jamie en Finn heeft een vriendin, Sylvie. Dat verandert echter niets aan het knagende gevoel dat Autumn heeft dat de dingen niet zijn zoals ze moeten zijn.

De auteur slaagt er goed in om een middelbare schoolsetting neer te zetten. Zo merkt Autumn op een gegeven moment op dat het gigantisch veel tijd kost om één van de populaire meiden te zijn. Ook is er een Oorlog om de beste tafel in de kantine die heel visueel in beeld brengt wat een jungle een school soms kan zijn.

Alle hoofdstukken zijn geschreven vanuit het perspectief van Autumn. Er zitten veel mooie zinnen in het boek.

‘Elk moment dat we samen in stilte doorbrachten was als een baksteen in de muur die tussen ons werd opgetrokken.’

Of

‘Ik hou van hem op een manier die ik niet onder woorden kan brengen, alsof mijn liefde een orgaan in mijn lichaam is dat essentieel is om in leven te blijven hoewel ik het in een anatomieboek niet zou kunnen aanwijzen.’

Wat knap is, is hoe de schrijfster niet in de val trapt om Autumns vriendje Jamie antipathiek af te schilderen. Hoe erg je ook duimt voor Autumn en Finn, je kan Jamie niet slecht vinden, want hij is gewoon lief en ook hij houdt van Autumn... maar hij is Finn niet. Dit tilt het boek naar een hoger niveau.

Depressie is een belangrijk thema in het boek. Het zorgt voor verschillende scènes die je hart pijn doen want de auteur slaagt erin je heel erg te laten meeleven met haar hoofdpersonage Autumn.

Miscommunicatie en misverstanden spelen een heel grote rol in dit boek. Misschien wel iets te groot. Verschillende keren gebeuren er dingen die heel erg duidelijk wijzen op wederzijdse interesse, maar Autumn beseft maar niet dat een relatie tussen haar en Finn een kans maakt. Nowlin vraagt de lezer hier wel om ver mee te gaan in dit gegeven.

Hoewel het voor een tragisch element zorgt, is het niet zo geslaagd dat je reeds vanaf het eerste hoofdstuk weet hoe het boek zal aflopen. Het zorgt weliswaar voor een dreigend gevoel van anticipatie, maar het bederft de spanning ook enigszins, want de lezer weet immers het einde al.

Al bij al zorgt Laura Nowlin voor een aangenaam boek over twee jongeren die opgroeien in een geloofwaardige school- en leefwereld. Dit is de versie vanuit het perspectief van Autumn, Als ik het haar had verteld is het tweede deel waarin Finns kant van het verhaal verteld wordt.