Lezersrecensie
Cultuur, romantiek en raadsels in het prachtige Mexico
De Duitse schrijfster Tessa Collins (pseudoniem van Silke Ziegler) start met De bloemendochters een reeks over vijf jonge vrouwen wier afkomst en geheimen over verschillende continenten verspreid liggen. In het eerste boek leren we alle karakters kort kennen, wat in het begin ietwat overdonderend overkomt, omdat het wel wat namen zijn. De stamboom aan het begin komt dan ook goed van pas. Daarna zoomt het boek in op de 28-jarige Dalia die na de dood van haar oma Rose een brief vindt van haar tot dan toe onbekende vader. Met niet meer dan een voornaam en een nationaliteit gaat ze op reis naar Mexico om haar vader te gaan zoeken. Aangezien haar in het kraambed overleden moeder Camellia als zeer enthousiaste Maya-studente met een beurs studeerde in Mexico leidt de zoektocht van Dalia de lezer doorheen boeiende plaatsen als Chichén Itzá en Yucatan. We volgen afwisselend Dalia in het heden en Camellia in het verleden en ontdekken zo langzamerhand wat er zoal gebeurd is.
Het boek is vlot geschreven, met spontane dialogen zoals een discussie over choco op tortilla’s. De twee verhalen die door elkaar verweven worden, zijn boeiend en voldoende spannend. De locatie is prachtig en wordt beeldend beschreven. De lezer krijgt een aardig beeld van zowel het hedendaagse stedelijke als het rustigere Mexico, maar wordt vooral ondergedompeld in boeiende weetjes over de oude Mayacultuur die uitgebreid aan bod komt.
Ook op emotioneel vlak komt de lezer aan zijn trekken. Niet alleen is de romantiek nooit ver weg, maar bovenal is het boeiend om te lezen hoe Camellia, maar vooral Dalia met haar gevoelens omgaat. Het verlangen naar inzicht in je wortels is universeel, en ook de twijfels en moeilijkheden bij internationale relaties en langeafstandsrelaties worden goed aangekaart.
De structuur maakt het boek mooi af. Naast de twee verhalen over Dalia en haar moeder Camellia, is er de proloog, waarin oma Rose geheimen blijkt te hebben en maakt de epiloog dit mooi rond met een onopgelost familiemysterie dat voor een raadsel zorgt. Dat, gecombineerd met de vier jonge vrouwen op wie nog niet dieper is ingegaan, geeft voldoende stof en nieuwsgierige anticipatie voor de volgende delen van de reeks.
Jeannet Dekker zorgde voor een verzorgde vertaling uit het Duits. Graag bedank ik Libelle Leesclub voor het vooruitleesexemplaar van uitgeverij HarperCollins.
Het boek is vlot geschreven, met spontane dialogen zoals een discussie over choco op tortilla’s. De twee verhalen die door elkaar verweven worden, zijn boeiend en voldoende spannend. De locatie is prachtig en wordt beeldend beschreven. De lezer krijgt een aardig beeld van zowel het hedendaagse stedelijke als het rustigere Mexico, maar wordt vooral ondergedompeld in boeiende weetjes over de oude Mayacultuur die uitgebreid aan bod komt.
Ook op emotioneel vlak komt de lezer aan zijn trekken. Niet alleen is de romantiek nooit ver weg, maar bovenal is het boeiend om te lezen hoe Camellia, maar vooral Dalia met haar gevoelens omgaat. Het verlangen naar inzicht in je wortels is universeel, en ook de twijfels en moeilijkheden bij internationale relaties en langeafstandsrelaties worden goed aangekaart.
De structuur maakt het boek mooi af. Naast de twee verhalen over Dalia en haar moeder Camellia, is er de proloog, waarin oma Rose geheimen blijkt te hebben en maakt de epiloog dit mooi rond met een onopgelost familiemysterie dat voor een raadsel zorgt. Dat, gecombineerd met de vier jonge vrouwen op wie nog niet dieper is ingegaan, geeft voldoende stof en nieuwsgierige anticipatie voor de volgende delen van de reeks.
Jeannet Dekker zorgde voor een verzorgde vertaling uit het Duits. Graag bedank ik Libelle Leesclub voor het vooruitleesexemplaar van uitgeverij HarperCollins.
1
Reageer op deze recensie