Een kat als bron van troost

Het boek Een kat op recept van Syou Ishida is een groot succes in Japan waar het langdurig op de bestsellerlijsten stond bij de fictie. Het verschijnt wereldwijd in meer dan 25 talen en werd in het Nederlands vertaald door Sarah Van Camp. In het boek volgen we achtereenvolgens een zakenman die het allemaal niet meer ziet zitten, een vader die van zijn gezin vervreemd is, een basisschoolmeisje dat worstelt met het vinden van haar plek in de klasgroep, een pittige tassenontwerpster en een geisha die niet kan stoppen met treuren om haar verloren kat. Allemaal belanden ze via via bij een dierenkliniek die hen een kat voorschrijft als recept tegen hun verdriet. Via de verschillende katten die telkens qua karakter bij de personen zouden moeten passen, beginnen ze langzaamaan aan hun mentale herstel.

Het boek is overduidelijk geschreven door een Japans auteur. Zo zitten er veel Japanse verwijzingen in zoals tatamimatten, geisha’s en het belang van gezichtsverlies.

‘Toen Shuta erin slaagde om werk te vinden bij een bedrijf dat in hoger aanzien stond dan het vorige was hij dan ook zielsgelukkig. Tegenover zijn ouders en zijn omgeving had hij zijn gezicht gered. Dat dacht hij toen tenminste.’

‘Omdat ze veel geld betaald kreeg, was het voor een geisha uit den boze een triest gezicht op te zetten.’

Thema’s zijn onder meer depressie, rouw, groepsdruk en eenzaamheid. We leren de gevoelens van de personages kennen via het perspectief dat in elk verhaal wijzigt naar dat van de volgende hoofdpersoon.

Een zwaar minpuntje is de erbarmelijke eindredactie. De tientallen typfouten zijn er veel te veel voor zo’n dun boek. Idealiter gebeurt er een nieuwe eindredactieronde voor er een volgende druk plaatsvindt.

Het Japanse aspect is zowel de charme als het lastige aan dit boek. Zo kon ik me niet volledig inleven in de personages. Er bleef een afstand bestaan die ik niet kon overbruggen. Toch is het boek aangenaam om te lezen. Dat komt voornamelijk door de mysterieuze en magische elementen erin. Die zorgen voor een spannende puzzel die verhaal na verhaal opgehelderd wordt tot de clou op het einde opgelost wordt. Ontroerd was ik echter niet.

De verschillende verhalen vertonen linken naar elkaar. Het boek is als het ware een ui die zich verder opent en meerdere lagen kent. Zo wordt langzaam duidelijker hoe alles ineengrijpt. Hoewel moeilijk doordringbaar, wordt het beter naarmate je vordert met lezen. Een tweede lezing is wenselijk om het volledige weefsel mooi ineen te zien grijpen.

Tot slot is het boek een ode aan katten en zal het menigeen die van katten houdt ook om die reden wellicht kunnen bekoren.