Oprechte gevoelens in knap gelegde puzzel

Lezers van Jason Reynolds' 67 seconden zijn gewend aan de poëtische manier waarop hij zonder schroom en met veel diepgang echte gevoelens aanpakt. Hoewel Vierentwintig seconden vanaf nu geen graphic novel is, maar een roman, zullen lezers van het Young Adult-genre ook in dit boek aan hun trekken komen.

Reynolds, die al van kinds af aan poëzie schrijft en heel laat pas een liefde voor lezen ontwikkelde, maakt er een punt van jongeren die niet graag lezen – en dan vooral jongens – aan te spreken met boeken die toegankelijk geschreven zijn en op realistische wijze over hun leefwereld gaan. In dit boek gaat hij in op de onderbelichte gedachten en gevoelens van jongens over de eerste keer. Neon is al een paar jaar samen met zijn vriendin Aria en is klaar voor de eerste keer. Hij voelt zich echter bloednerveus en behoorlijk onzeker over die eerste keer en wil dat het teder en oprecht zal zijn.

Wat eerst en vooral opvalt, is de knappe vorm waarin het boek geschreven is. De roman gaat stap voor stap terug in het verleden. Dat is erg sterk, maar heeft ook een keerzijde. Zeer sterk eraan is de knappe structuur waarbij er van nu, via 24 seconden geleden, naar 24 minuten geleden, 24 uur geleden, steeds verder teruggegaan wordt tot 24 maanden geleden en het begin van Neons relatie met Aria. Dat doet de schrijver heel knap aan de hand van op het eerste gezicht heel gewone momenten. Maar vergis je niet: in dit dunne boek voelen die momenten betekenisvol en belangrijk. Ook mooi zijn de regelmatig terugkerende parallelle zinnen die telkens beginnen met dezelfde woorden tot een beeld volledig is uitgewerkt.

De keerzijde van beginnen bij het einde, is dat het boek in eerste instantie wat saai aanvoelt. Je kent de personages niet en je wordt er meteen ingegooid. Dat creëert afstand en het kost wat tijd om die te overbruggen. Het duurt even voor je je kan identificeren met het hoofdpersonage. Daarna leer je echter hoofdstuk na hoofdstuk Neon en Aria beter kennen omdat je teruggaat in hun verleden, tot je het gevoel hebt dat je ze echt kent.

Het boek is herkenbaar voor jongeren en een spiegel voor volwassenen:

Gevoelens worden geloofwaardig en met voldoende diepgang aangekaart. Toch is het boek niet zwaar. De poëtische woorden en zinnen maken het charmant, terwijl de humor het licht maakt. Zo is het gesprek over seksuele voorlichting en de eerste keer dat Neons moeder hem laat ondergaan in een drukbezet ontbijtcafé ronduit schitterend, net zoals de metafoor van de oma over hoe jonge vrouwen vroeger vol schroom hun hengel uitwierpen om een geschikte partij te proberen vangen, waarna ze moppert hoe Neons zus gewoon in het water springt om een vis te grijpen, of twee. Neons zus is als een oudere beste vriendin 'met zakken die altijd diep genoeg zijn geweest om mijn geheimen in te bewaren. Om ermee rond te lopen zonder het risico dat ze haar zouden verzwaren of eruit zouden vallen.'

Vierentwintig seconden vanaf nu, dat prima vertaald werd door Maria Postema, is een eerlijke, oprechte en grappige weergave van thema's als zelfacceptatie, kwetsbaarheid en jonge liefde. Jason Reynolds raakt zowel jongeren als volwassenen met een opeenvolging van momenten uit de gedachten- en belevingswereld van een jongere die telkens een stukje toevoegen aan die uiterst zinvolle zoektocht van jongeren naar identiteit en verbinding.

Wil jij ook meer en leuker lezen? Lees dan dit boek voor de Hebban Reading Challenge van 2024!

Vink er bijvoorbeeld de volgende checklistcategorieën mee af: 'Lees een klein boek' en 'Lees een jong boek'. Meedoen kan via Hebban.nl/challenge.