Mist (achtergrond)informatie

Hartsvriendinnen Anne en Nathalie hebben besloten om een goedlopende bed and breakfast over te nemen. Een herenboerderij met moestuin, een bibliotheek en een oude notenboom. Ze vertrekken naar het kleine dorpje Les Trois-Châteaux in Noord-Frankrijk dat bekend staat om zijn vele eeuwenoude notenbomen. De twee vrouwen hebben elk een verschillende reden om deze stap te zetten, maar zijn vastbesloten er een succes van te maken. Al snel ontmoeten ze de charmante zoon van de voormalige eigenaren en niet veel later ook een oude bekende. Alsof de twee vrouwen al niet een behoorlijke wending in hun leven hebben gemaakt…

Hoewel we Lizette van Geene al kennen van haar debuutroman David en andere bewijzen van liefde en het boek Een nacht om te horzelen, is Frans Hartenspel haar eerste feelgood-verhaal verpakt in een tweeënnegentig pagina’s tellende novelle. Een novelle die makkelijk wegleest voornamelijk door de korte zinnen. Het verhaal is in de verleden tijd geschreven vanuit ik-persoon Anne.

Lizette weet de lezer vrij snel al nieuwsgierig te maken met de subtiele opmerkingen over het ongeluk van Nathalie en om af en toe de naam David te noemen in combinatie met Anne. Je wilt graag weten wat er is gebeurd, maar jammer genoeg weet je ook aan het einde van de novelle maar weinig hierover.

Het is erg origineel dat het verhaal zich afspeelt in de herfst (en later in de winter) waarbij je de mooie, herfstkleurige tinten voor je ziet omdat de schrijfster die mooi omschreven heeft. Ook de innige vriendschap tussen de twee vrouwen komt duidelijk naar boven in het verhaal. Vriendinnen die altijd voor elkaar klaarstaan en waar je op kunt rekenen in moeilijke tijden. Anne en Nathalie hebben veel voor elkaar over en kennen elkaar door en door. Ze zijn elkaars tegenpolen qua karakter, maar weten hier prima mee om te gaan en durven nu dus samen een bed and breakfast te beginnen.

Een bed and breakfast in Frankrijk waar hartsvriendinnen aan de slag gaan om er een geslaagd project van te maken, klinkt in de basis erg leuk. Helaas vond ik de uitwerking beduidend minder. Eigenlijk gaat het tot ruim over de helft allemaal mis. Zelfs het weer zit niet mee. Ik kreeg er geen feelgood-gevoel van. Ook met betrekking tot de liefde. Het is lang onduidelijk welke gevoelens de vrouwen ervaren ten opzichte van de mannen, en andersom. Ja, ze draaien om elkaar heen, maar ik miste de gedachtegang hoe ze over de mannen dachten en wat ze voelden. Ik miste de emoties. Dit is wel een kenmerkend punt voor heel de novelle. Het verhaal wordt verteld in plaats van dat de schrijfster het laat zien (waardoor de lezer het meer zou beleven). Dit gebeurt soms ook bij dialogen. Doordat je de emotie of gevoelens niet beleeft, weet je niet altijd welke richting het opgaat. Ik heb regelmatig gehad dat ik mezelf afvroeg of het personage in een gesprek geïrriteerd was of juist tevreden.

In het begin krijg je als lezer niet te weten wat er in het verleden is gebeurd in het leven van Anne en Nathalie. Daardoor begrijp je niet waarom een personage reageert zoals het reageert. Ook de vroegere band tussen Didier en de vrouwen is niet duidelijk. Even heb ik gedacht dat ik een tweede deel van een reeks aan het lezen was waardoor ik belangrijke informatie miste. Pas later wordt duidelijk wat er een aantal jaren geleden gebeurd is. Helaas beleef je de emoties rondom haar afwachtende houding daardoor niet en begrijp je haar houding niet. Als de lezer de situatie eerder zou weten, krijg je veel meer compassie en medeleven richting het personage.

Natuurlijk heb je bij een novelle maar beperkte ruimte om een verhaal neer te zetten, maar het voelt allemaal wat gehaast en er missen soms enkele scènes om het verhaal kloppend te krijgen. Zo krijg je als lezer niet mee dat er iets wordt uitgepakt bij de verhuizing (inclusief de aanhangwagen), terwijl ze de dag ervoor – laat in de avond – zijn aangekomen. Toch staan ‘s ochtends de regenlaarzen al wel klaar bij de deur. Ook kloppen situaties, door het missen van bepaalde scènes, niet altijd. Zo zitten Simon en Anne eerst met de hoteleigenaar en een andere gast te dineren, maar later blijkt ineens dat Simon en Anne alleen in de ruimte zijn.

Jammer genoeg krijg je als lezer geen beeld van de prachtig verbouwde b&b en stopt het verhaal net voordat er gasten komen. Wanneer deze novelle een compleet boek zou zijn geweest, vermoed ik dat er een betere uitwerking van dit verhaal zou zijn. Frans Hartenspel krijgt van mij 2,5 ster.

Nadat ik mezelf verdiept heb in andere boeken van haar, en ik – toegegeven – nog geen ander boek van haar gelezen heb, was ik verbaasd te lezen dat de personages Anne, Nathalie en David voor komen in haar debuutroman. Is dit de reden dat ik wat achtergrondinformatie miste en de auteur wellicht de personages al zo goed kende dat ze onbewust enkele details achterwege heeft gelaten? Ik ben nu erg nieuwsgierig geworden naar haar debuutroman en ben benieuwd naar de belevenissen van deze personages in dat boek. Misschien maakt het verhaal een hoop duidelijk in combinatie met deze novelle. Ik zie namelijk een duidelijke link tussen deze twee boeken wanneer ik de flaptekst lees.

Deze recensie is eerder verschenen bij boeken-cast.nl