Niet meeslepend

Met volle toewijding leidt Cecilia haar vanilleboerderij in Napa Valley in Californië. Ze verkoopt niet alleen deze specerij, maar maakt ook overheerlijke producten met vanille. Jammer genoeg blijft er door haar drukke bezigheden weinig tijd over voor haar beste vriendin Julia, laat staan voor een liefdesleven.

Wanneer een televisiereportage over Cecilia’s plantage en haar unieke vanillecreaties de aandacht trekt van Richard Banks, de eigenaar van een luxueus hotel, wordt ze uitgenodigd om een kruidenseminar te geven in zijn hotel. Cecilia is opgetogen, vooral omdat het resort zich aan de besneeuwde Lake Tahoe bevindt, een ideale gelegenheid om een echte winter te ervaren. Alleen heeft Richard nog een andere reden om Cecilia uit te nodigen.

Vanillegeluk is het eerste deel van de reeks Kustdromen. Kustdromen beschrijft per deel zes moedige en vastbesloten jonge vrouwen die in zes oude boerderijtjes in het zonnige Californië alles op alles zetten om het familiebedrijf voort te zetten. Daar ontstaan naast nieuwe vriendschappen met een beetje geluk ook nieuwe liefdes.

Vanillegeluk heeft een aantrekkelijke cover en een leuke toevoeging van recepten met vanille op de flap van de kaft. Het boek heeft een prettige, simpele schrijfstijl. De rustige opbouw van het verhaal biedt een aangename kennismaking met zowel de omgeving als enkele personages, waarbij flashbacks bijdragen aan informatie uit het verleden over Cece. Zo komt de krachtige, onafhankelijke persoonlijkheid van Cece goed naar voren. De vriendschap tussen de personages wordt treffend omschreven, waarbij de warme, innige band tussen hen voelbaar is door de manier waarop ze met elkaar omgaan.

Naast een flink aantal pagina’s heeft Vanillegeluk lange hoofdstukken en is daarnaast helaas erg langdradig. Het principe ‘less is more’ lijkt te zijn vergeten. Een ingekorte versie zou het verhaal waarschijnlijk ten goede komen. Ook lijkt de schrijfster zichzelf soms te verliezen in een overvloed aan details, waardoor de lezer moeite kan hebben om in het verhaal te komen en/of te blijven. Mijn aandacht dwaalde helaas met regelmaat af.

De veelvuldige verwijzingen zoals ‘grandma’, ‘daddy’, ‘farm’ wekt irritatie op, aangezien er ook geregeld oma, vader en boerderij genoemd wordt. Zeker omdat het een Nederlandse versie van het boek betreft, verwacht de lezer dat deze woorden ook vertaald zijn. Het leidt af van de kern van het verhaal. De overvloed aan vanille-elementen en het ontbreken van diepgang in het verhaal vallen eveneens op. De personages bieden weinig verrassingen en missen noemenswaardige hindernissen die overwonnen moeten worden. Het verhaal lijkt te kabbelen, zonder de nodige spanning die het naar een hoger niveau zou tillen. Hoewel de af en toe opkomende onzekerheid de personages wel een menselijk tintje geeft.

In vergelijking met de Valerie Lane-reeks voelt dit boek minder meeslepend aan. Ik hoop dat de vervolgboeken een meer gebalanceerde mix van ingrediënten zullen bevatten, en dat de auteur een interessantere ontwikkeling in het verhaal weet te leggen met betrekking tot de personages. Ik geef het boek 2,5 ster.

Deze recensie is eerder verschenen op www.boeken-cast.nl