Een Ierse zoektocht met een vleugje magie

Met een Leesclub van Hebban heb ik "De Verhalenverzamelaar" gelezen, in ruil voor een recensie. Het boek is vertaald door Arnout Brokking en uitgegeven door Luitingh-Sijthoff.
De verhalenverzamelaar (The Story Collector) is mijn eerste aanraking met auteur Evie Woods.

Dit verhaal bestaat uit twee tijdslijnen (1910 en 2010), waarin hoofdpersonen Anna en Sarah centraal staan. Evie beschrijft het mooie, maar ruige Ierland op een visuele manier.
Tijdens het verhaal word je meegenomen in het heden en verleden van het dorp Thornwood. Door de tijdsaanduiding bij de hoofdstukken is het goed te volgen in welke tijd het verhaal zich bevindt.

In 1910 woont Anna Butler met haar familie in Thornwood. Zij ontmoet op een dag een Amerikaan. Harold schrijft een scriptie over het (bij)geloof van feeën en heeft een assistent nodig. Dit wordt Anna.
In 2010 verblijft Sarah in Thornwood en zij vindt het dagboek van Anna. Sarah heeft haar eigen geheimen en uitdagingen, maar raakt geïntrigeerd door het dagboek van Anna.

Evie heeft op een mooie wijze deze 2 verhaallijnen in elkaar weten te knopen, waarin de feeën en het geloof hierin een rol spelen.
Het verhaal komt wat langzaam op gang. Het lijkt ook af en toe wat diepte te missen, met name in de tijdslijn van Sarah. Daarin worden niet alle belangrijke personen of keuzes goed genoeg besproken, in mijn ogen. Tijdens het verhaal, van zowel Anna als Sarah, is de sfeer van het land goed gevangen. De historische details en het gebruik van Ierse woorden zijn een tekenende toevoeging.

Het einde van het boek voelde echter gehaast. Het was alsof alle losse eindjes nog even gauw aan elkaar moesten worden geknoopt.
Ik heb met de personages mee kunnen leven en het gevoel gehad dat ik in het Ierse landschap stond, maar ik had op iets meer details rondom de feeën en hun magie gehoopt. Er zijn vragen en dingen onbeantwoord gebleven, of zou dit stiekem het onzichtbare en geheimzinnige werk van de feeën zijn geweest....?