Alles is in balans

Martyn Bedford, Brits, is begonnen met schrijven als journalist voor regionale kranten. Met zijn eerste boek, Act of Revision (in het Nederlands vertaald als Onvoltooid Verleden Tijd), won hij een debutantenprijs. Zijn eerste YA-roman, Het FLIP-effect, stond op de lijst van de Diorapthe Jongerenliteratuur Prijs 2011. Naast het schrijven van romans geeft Bedford schrijfles op universiteiten en geeft hij ook workshops, onder andere op middelbare scholen. Eén van de lessen was het beantwoorden van de vraag 'Als je drie wensen mocht doen, wat zou je dan wensen?'. Als prijs zou hij de naam van de winnaar gebruiken voor een personage, voor zijn nieuwe boek. Uiteindelijk waren er twee winnaars en waren twee personages geboren: hoofdpersoon Gloria Jade Ellis en haar beste vriendin Tierney.

En daar was Twintig vragen voor Gloria. Deze YA-roman begint dan ook met een vraag. Aan Gloria uiteraard. Door de originele opstelling begint Twintig vragen voor Gloria al meteen goed. Wat meteen opvalt is de schrijfstijl, het is mooi geschreven, en ook duidelijk en sterk vertaald. Hier en daar wat schoonheidsfoutjes, maar die mogen de pret niet drukken.

Gloria zit midden in een verhoor, zodra je het boek opent. Met de twintig vragen probeert inspecteur Ryan erachter te komen waar Gloria de afgelopen twee weken is geweest. Dat ze met een klasgenoot was, die onlangs in haar klas is gekomen, is duidelijk. Maar de vraag is waar was Gloria, en wat hebben zij en Uman, de nieuwe klasgenoot met een verleden, meegemaakt?

Om duidelijk te krijgen wat er is gebeurd, worden er ook gerichte vragen gesteld met aannames. Aan het begin wordt de indruk gewekt dat het gaat om een ontvoering. Dat inspecteur Ryan het vermoeden heeft dat Uman kwaad in zin had. Zag Gloria dan ook niet hoe manipulatief hij was? Maar al snel wordt duidelijk dat het veel dieper gaat dan dat.

Het is knap hoe Bedford neer weet te zetten hoe mensen door hun eigen gedachten iemand praktisch schuldig kunnen verklaren. Zo wordt Uman eerst in een kwaad daglicht gezet – met reden, blijkt achteraf - maar krijg je verderop in het verhaal sympathie voor beide karakters en groeit je medeleven voor Uman.

De titel is wat misleidend, want er zijn meer vragen aan Gloria. Niet alleen vanuit inspecteur Ryan en haar ouders, maar ook vanuit de lezer. Er wordt meerdere malen een tipje van de sluier opgelicht, zonder dat het iets verraadt. Dit maakt nieuwsgierig en dat is wat je als lezer bindt aan dit boek. Het is namelijk soms ook wat langdradig. Gewoonweg omdat er niet continu wat spannends gebeurt. Dit maakt het verhaal wél sterk en realistisch.

Gloria en Uman, maar ook de andere karakters die minder op de voorgrond treden, zijn goed uitgewerkt. Je kan je goed inleven, voelt precies wat zij voelen en begrijpt hoe ze denken. Gloria is sterk neergezet, je maakt alles met haar mee als lezer, maar ze blijft nog steeds Gloria. Ze is alledaags en uniek in één. Wat opvalt en ook erg fijn is, is dat Gloria en Uman ook diepgang hebben. Dit is niet alleen in de gedachten en de feiten, maar ook in het logisch denken. Dit maak je niet in elk boek mee. Soms vullen de gedachtegang en de personages die geschetst worden elkaar niet aan, maar Gloria en Uman lijken in dit verhaal echt te bestaan.

Onthullingen, de vragen, alles is in balans in dit boek. Er wordt niet te veel prijsgegeven, maar ook niet te weinig. Twintig vragen voor Gloria is gewoon een heerlijk boek dat van alles wat heeft; liefde, vriendschap, diepgang, spanning, verdriet, feelgood en humor.