Vooral veel zombies en bloed

Door een ontsnapte lab-rat is er een gemuteerd virus in de Wereld verspreid. Op het eerste gezicht lijkt er niks aan de hand, op het uitsterven van de muggenpopulatie na, maar maanden later breekt er van de ene op de andere dag een plaag uit. Een groot deel van de mensheid verandert in zombies. Niet iedereen is geïnfecteerd, maar door de plotselinge uitbraak worden degenen die niet van tevoren zijn geïnfecteerd aangevallen en gedood. Maar zoals het echte zombies betaamt staan deze half verscheurde mensen weer op uit de dood om hun moordenaars bij te staan in het bereiken van het enige doel dat ze hebben: mensenvlees.  

Maxim, Tabitha, Eli en zijn zusje Ilna zijn aan de zombies ontsnapt en op de vlucht. Tijdens het vluchten komen ze elkaar een voor een tegen en trekken samen hun plan. Ze gaan op zoek naar hun ouders, maar komen elke keer weer van een koude kermis thuis. Ze vluchten naar hun laatste hoop, de vader van Eli en Ilna. Onderweg wordt duidelijk dat zij één van de weinige overlevenden zijn. Zodra ze bij de vader van Eli aankomen doen ze een schokkende ontdekking, die misschien wel naar hun redding leidt.  

Dit is het eerste deel van de zombietrilogie geschreven door drie Belgische schrijvers. Nico De Breackeleer heeft al wat horrorboeken op zijn naam staan, zowel voor de jeugd als voor volwassenen, Tom Vermeyen is o.a. scenarioschrijver binnen de tv- en filmwereld en Lotte Troonbeeckx leest al vanaf jonge leeftijd horror, fantasy en science fiction en gamet graag. De Vlaamse taal kan voor Nederlandse lezers soms wel wat verwarrend zijn omdat er woorden in voorkomen die niet gebruikelijk zijn in het Nederlands en doordat de zinsopbouw anders is leest het verhaal niet altijd even soepel. Ook staan er herhaaldelijk wat slordige taal/typefoutjes in het boek, zoals ‘hij loop’ in plaats van ‘hij loopt’. De hoofdstukken zijn kort, dit maakt het lezen makkelijk omdat je snel kan schakelen tussen de personages. De karakters van de personages komen ook duidelijk over.  

Het is een zombieboek zoals je van een zombieboek verwacht. De zombies, tot grommers gedoopt, zijn harkerig, dom en willen maar één ding: bloed. Een bloederig verhaal dat de jonge zombielezer kan aanspreken, maar niks nieuws biedt. Het is soms zelfs cliché en erg voorspelbaar. Het verhaal blijft oppervlakkig en de spanning wordt vooral gezocht in het slachten van mensen.  

Daarnaast ontstaat er tussen het slachten van zombies door ook een beginnende verliefdheid en daarbij ook de nodige jaloezie tussen Tabitha, Maxim en Eli. Deze verhaallijn komt nog niet helemaal van de grond omdat de emotie angst de boventoon voert en daardoor andere emoties op de achtergrond blijven.

Ook is Necropolis soms wat kinderlijk te noemen. Het is niet extreem eng, zodat het boek ook makkelijk als C-boek/12+ gecategoriseerd kan worden.  Al met al een zombieboek dat voor een jonge beginnende horrorlezer wel interessant kan zijn.