Verhaal met potentie komt niet lekker uit de verf
Nicholas Sparks (1965) heeft al vele bestsellers op zijn naam staan, waarvan de meeste in meer dan 35 landen zijn vertaald. Elf van zijn boeken zijn inmiddels verfilmd zoals The Notebook, Message in a Bottle en het in 2016 uitgebrachte The Choice.
Zie mij is weer één van de bestsellers die uit Sparks pen is gevloeid. Een liefdesverhaal vol drama over een man die zijn leven wil beteren en een jonge advocate. Collin, een man met een traumatische jeugd, probeert zijn leven op de rit te houden. Door zijn agressie, die hij met moeite onder controle kan houden, heeft hij in zijn leven meer vijanden dan vrienden gemaakt. Wie wel in hem geloven zijn z’n vriend Evan en diens verloofde Lily. Evan heeft Collin onder zijn hoede genomen op het moment dat Collin voor een keus stond: óf de bak in óf zijn leven beteren en de komende vijf jaar niet in de problemen komen. Collin koos voor het laatste en zijn leven bestaat sindsdien enkel uit sporten, kooigevechten en studeren. Hij ontwijkt elke openbare gelegenheid om uit de problemen te blijven en dat lukt aardig. Tot hij na een gevecht terugrijdt en een dame met pech ziet staan naast de weg. Hij stopt en helpt haar bij het wisselen van de autoband. Maria, de jonge advocate in nood, schrikt onwijs van Collin (hij kwam niet zonder kleerscheuren uit het gevecht) en is dan ook verbaasd als hij na het wisselen van de band weer uit haar leven verdwijnt.
Maar Zie Mij zou geen verhaal van Sparks zijn als de twee elkaar niet weer door het lot, of in dit geval Maria's zus Serena, bij elkaar gebracht worden. De twee worden verliefd ondanks dat ze verschillen als dag en nacht. Al snel hebben ze een relatie en alles lijkt goed te gaan. Tot Maria vreemde briefjes krijgt met een dreigende ondertoon. De relatie van Maria en Colin, maar ook met de mensen waar ze van houden, wordt zwaar op de proef gesteld.
Het eerst wat opvalt is de dikte van het boek. Welgeteld 508 bladzijdes. Sommige lezers draaien hun hand daar niet voor om, maar voor een boek van het feelgood-genre valt het op. Als je eenmaal aan het lezen bent, wordt de reden hiervan dan ook al snel duidelijk. Het boek staat, naast het verhaal van Collin en Maria, vol met informatie. Informatie over de families en levens van de hoofdpersonen, maar ook informatie over dagschema's voor trainingsgevechten, over de toegestane hoeveelheid sporttape bij wedstrijden en over een Shorkie Tzu, blijkbaar een kruising tussen een Yorkshire Terrier en een Shih Tzu.
Door de soms overbodige informatie wordt het verhaal al snel langdradig en hier en daar wat saai. De essentie is eruit. De tijd waarin het verhaal verteld wordt en de hoeveelheid bladzijdes die daar voor nodig zijn, lijken uit balans. Voor een kleine maand ben je zo honderd bladzijdes verder. Het lijkt alsof iedere dag wel genoemd wordt: hoe de personages ze invullen of ervaren. Dat hoeft niet perse een probleem te zijn als er een juiste balans zou bestaan tussen het verhaal en de informatie. Wat daarbij ook opvalt is de intieme relatie tussen Collin en Maria. Op het moment dat het intiem lijkt te worden, wordt het afgedaan met een enkel zinnetje. Hierdoor blijft de relatie tussen Maria en Collin oppervlakkig. Zonde dat Sparks hier wat steken laat vallen, want het verhaal heeft wel potentie.
De personages zijn wel heel knap neergezet. Sparks weet elk personage een eigen karakter te geven en als lezer leer je ze echt kennen. Ze zijn allemaal verschillend, maar je voelt dat de band onderling sterk is.
Daarnaast is het verhaal in grove lijnen ook voorspelbaar. Er wordt gaandeweg al het een en ander weggegeven. Dit is niet storend en helpt in de logistiek van het verhaal, maar haalt de potentiele spanning weg. Rond pagina 300 komt er eindelijk wat vaart in het verhaal. Dan richt Sparks zich meer op de relatie tussen Maria en Collin in plaats van op de individuele personages. Waar aan het begin van het verhaal de spanning uitblijft, maakt Sparks het in de laatste hoofdstukken weer goed. De vraag hierbij blijft natuurlijk, is Collin de redder van Maria en blijken ze elkaars ware?
Reageer op deze recensie