Wat is het hier toch een paradijs...

Selma Hoogstins publiceert al enige tijd literaire romans, die helaas het label ‘bestseller’ niet mogen dragen. Diep in haar hart weet ze dat ze zich niet moet bezighouden met deze genadeloze betiteling, maar de stagnerende oplages doen toch zeer. Daarom verwelkomt ze in haar huis aan de Griekse kust schrijfcursisten die vol goede moed werken aan hun eigen (potentiële) bestseller. Niet omdat Selma het pretendeert de beste in haar vak te zijn, maar omdat de schrijfadviezen de broodnodige inkomsten geven. Met iedere ‘Wat is het hier toch een paradijs…’ dat wordt uitgeroepen bij ontvangst van nieuwe bezoekers, moet Selma zichzelf herinneren waarom ze dit ook alweer doet. Toch leidt ze hen met veel geduld en compassie waardoor de hoop op een carrière als bestsellerauteur bij de cursisten toeneemt.   

Er is sprake van een prettige harmonie tussen haar nieuwe cursisten, totdat de komst van succesvol thrillerschrijfster Esther Noordvlucht wordt aangekondigd. De bestsellerauteur neemt haar intrek in de strandstudio om het vervolg van haar thriller De Vinex-club af te ronden. Het zorgt voor rumoer binnen de groep die tot een hoogtepunt komt wanneer een lichaam in zee drijft.  

Pauline Slot debuteerde in 1999 succesvol met haar roman Zuiderkruis, waarvoor de basis werd gelegd tijdens een vijftien maanden durende wereldreis. Na vijf romans schreef ze ook non-fictie, waarvan Museumbezoeking (2015) haar meest recente werk is. Daarnaast werkt ze als docent creative writing.  

Er is al een groot aantal romans over de schrijverswereld gepubliceerd, maar mede door haar vlijmscherpe stijl en rake observaties lukt het Slot om in Dood van een thrillerschrijfster een nieuwe draai aan dit subgenre te geven. De subtiele verwijzingen naar werkelijk bestaande personen en situaties die zijn voorgevallen in de ‘inner circle’ van het boekenvak worden voorzien van een ironische ondertoon en zijn voor de geïnformeerde lezer zeer herkenbaar.  

Slot weet naast haar beschrijvingen van het paradijs onder de Griekse zon ook de keerzijde te introduceren. De (economische) crisis die de lokale bevolking steeds verder naar beneden trekt en confrontaties tussen de Grieken en buitenlanders die hun leefgebied met iedere villa verder innemen. Het is geen ongefundeerde kritiek, maar geeft een serieuze noot aan de plot waarin zaken eerder als parodie worden afgeschilderd.  

Met het einde van haar roman maakt de schrijfster de cirkel rond en geeft ze een prettige twist aan de uitwerking van haar plot. Dood van een thrillerschrijfster is met recht een schrijversroman te noemen die op een boeiende wijze de contrasten in de relatie van markt en schrijver laat zien. Tot slot geeft de cover een knipoog naar de vakantiethriller die de kassa’s ieder seizoen weer laat rinkelen; paradijs voor de betreffende schrijver en lezer die weer even wegdroomt.