Memento mori

In een parallelle wereld, slechts tientallen jaren hiervandaan, ontstaat er een onweerstaanbare drang naar onsterfelijkheid. Aanstichter van deze ‘hype’ is dokter Yasutaka Mashimura, die de gevolgen van de besmetting met een parasiet aanschouwt bij één van zijn patiënten. De vrouw bezocht in de jaren ’60 tijdens een expeditie Papoea Nieuw-Guinea en werd daar besmet. De inheemse bevolking wist haar te redden van een pijnlijke dood door haar een heilzame stof afkomstig van een gele bloem toe te dienen. Bij thuiskomst zet ze haar behandeling voort bij dokter Mashimura, die de werkzame stof omzet in het medicijn elatrina. Dan merkt hij op dat zijn patiënte geen spat veranderd is sinds het moment dat zij werd besmet met de parasiet.

Mashimura beseft dat hij goud in handen heeft, maar besluit dit niet aan de grote klok te hangen. Hij vertrekt naar de Verenigde Staten en zet daar met behulp van een invloedrijk contact zijn bedrijf Pine Chemicals op. Een consult bij zijn bedrijf wordt beschouwd als zeer exclusief. Popsterren, acteurs en politici weten razendsnel hun weg te vinden naar dokter Mashimura om de eerste stap naar onsterfelijkheid te zetten. Maar Mashimura wordt bedreigd door de Russische zakenman Jegorov die heel andere plannen heeft met het project van Mashimura en de handel op andere wijze wil voortzetten.

De Spaanse Manuel Moyano (1963) werkt als landbouwkundig ingenieur en schreef op latere leeftijd zijn eerste korte verhaal. Voor zijn eerste verhalenbundel El amigo de Kafka werd hij beloond met de Premio Tigre Juan, een prijs voor het beste werk uitgebracht in een boekenjaar in Spanje. In 2014 werd hij voor zijn debuutroman Het rijk van Jegorov genomineerd voor de Premio Herralde.

Laat voorop gesteld worden dat Het rijk van Jegorov geen gewoon boek is. Als lezer verlies je jezelf in een doolhof dat op een zeker ogenblik toch een uitgang blijkt te hebben. Maar eerst presenteert de auteur een vertakking met keuzes aan meningen en perspectieven. Moyano presenteert het verhaal op zeer creatieve wijze door fragmenten uit dagboeken, brieven, getuigenissen, mails en social media te gebruiken. Het is hierdoor een bijzonder en intelligent avonturenverhaal met een snufje science-fiction, waarin de spanning steeds verder opgevoerd wordt. Als in het verhaal ene Mick J. vol trots aan zijn collega vertelt dat hij zijn zoveelste wereldtournee gaat maken, is het duidelijk op welk niveau de auteur zijn ironie hanteert.

Het einde van de roman zorgt voor een verontrustend gevoel, mede doordat de auteur niet helemaal duidelijk maakt hoe de wereld van Jegorov er uit zal zien. Moyano laat met zijn verhaal zien dat de hang naar onsterfelijkheid de wereld in de war schopt. Aan de lezer wordt daarmee indirect de gewetensvraag gesteld: Zou jij het eeuwige leven willen hebben?