Van een kleurloos bestaan naar hoop in de toekomst

Het moet menig oud-student bekend in de oren klinken. Na het afronden van een universitaire opleiding lijkt een toekomst op de carrièremarkt niet meer zo rooskleurig. In deze fase bevindt de vierentwintigjarige Thomas zich. Met een avondbaan als schoonmaker van basisscholen en verder lege dagdelen die hij vult met het lezen van boeken en boodschappen doen, voelt Thomas zich een nietsnut. Dit in tegenstelling tot zijn broer Christian die een succesvol leven leidt. Zelfs zijn vriendin Eva heeft een baan en brengt daardoor steeds minder tijd met Thomas door. Ook zijn ouders herinneren hem aan zijn ‘pijnlijke’ situatie. Want wat is het toch dat Thomas geen geschikte baan kan vinden die aansluit bij zijn opleiding?

Tot er plots een brief op de mat landt die aan Thomas is gericht. Een brief afkomstig van het Schotse meisje Anna die op een zeer persoonlijke manier haar belevenissen uiteenzet. Thomas besluit Anna terug te schrijven en er ontstaat een bijzondere briefwisseling tussen twee personen die gescheiden zijn door een zee. Als Thomas merkt dat de toon van de brieven van Anna steeds somberder wordt, is hij gedwongen een beslissing te nemen die zijn leven wellicht kan veranderen. Vooral omdat de brieven hem herinneren aan zijn jeugdvriend Frank, die besloot een einde aan zijn eigen leven te maken.

Sander van Leeuwen (1986) studeerde psychologie in Leiden. Aanvankelijk zette hij het idee voor Liever geen applaus voor ik leef op de website TenPages.com, waar hij direct werd opgemerkt door bezoekers van de webpagina. Zijn debuutroman wordt nu uitgegeven bij uitgeverij Meulenhoff.

Deze debuutroman van Sander van Leeuwen bestaat uit twee delen waarin het personage van Thomas een mooie evolutie doormaakt. De teruggetrokken jonge man uit het eerste deel lijkt een denkbeeldige schop onder de kont te hebben gekregen en het roer opnieuw in eigen handen te hebben genomen tijdens het tweede deel. Doordat het verhaal in de ik-persoon wordt verteld, krijgt het een extra persoonlijk tintje. Alsof Thomas een getuigenverslag vertelt aan de lezer en zo hem/haar deelgenoot wil maken van de dingen die hij heeft meegemaakt. Met het tweede deel wordt er zelfs een goede dosis spanning geïntroduceerd in het verhaal.

Bijzonder is het extra perspectief dat de auteur aan zijn boek heeft toegevoegd, door het verhaal van Thomas te voorzien van songteksten van muziek die op bepaalde momenten in zijn leven van betekenis waren. Daarnaast heeft de auteur zelf een creatief vermogen om bijzondere vergelijkingen te vinden die de persoonlijkheid van Thomas versterken of verzwakken. Bijvoorbeeld, "Alsof ik langs de zijlijn stond en commentaar gaf op mijn eigen leven."

Sander van Leeuwen is erin geslaagd een indringend portret te maken van een jonge man die nog aan het begin van zijn leven staat en in contact komt met iemand die op het punt staat een einde aan haar eigen (jonge) leven te maken. Psychologische aspecten zijn nadrukkelijk aanwezig in het boek, waardoor de lezer een kijkje in de ziel van Thomas kan nemen. Het kleurloze personage aan het begin van het boek durft eindelijk een stap te zetten waarmee hij zelfs zichzelf verrast.